خدا اموات‌تون رو بیامرزه. یادمه مادر بزرگم می‌گفت: «ننه! گرونی بی‌حکمت و ارزونی بی‌علت نیست.» تو خیلی مسائل به این نکته رسیدم. آخه می‌دونید تو چیز‌هایی غیر از خرید و قیمت اجناس هم این ضرب‌المثل صادقه. مثلا تو اتفاقات و حوادث تاریخ. چرا راه دور بریم مثلا تو همین جریان غزه. کشته شدن اون‌همه آدم که بیشترش هم بچه و زن بی‌گناه بودن خیلی مسئله مهم و بزرگی بود. خیلی از دل‌ها رو از تمام دنیا به درد آورد. جریان ایستادن مقابل زورگویی و گردن کلفتی خیلی مهم بود و البته خیلی هم گرون تموم شد؛ به قیمت ریختن خون پاک صدها آدم بی‌گناه ولی پرداخت همین هزینه‌ی بالا از جامعه مسلمین باعث شد چیزهای باارزشی به دست بیاد. این هزینه بالا باعث شد خیلی‌ها از خواب بیدار بشن. دست خیلی‌ها رو بشه. p>
یکی از برکات مقاومت غزه واسه ما ایرانی‌ها این بود که خیلی بیشتر از قبل قدر انقلاب اسلامی‌مون رو بدونیم. قدر استقلال و وابسته نبودن کشور و دولت‌مون رو بدونیم. باعث شد افتخار کنیم که تو این کشور آزاد زندگی می‌کنیم. خودتون شاهد بودین که اکثر مردم دنیا مخالف جنایات اسرائیل بودن ولی چون دولت‌ها و حامی‌هاشون سرسپرده، بی‌هویت و غرب‌زده بودن، نه‌تنها صدای مردم‌شون رو نمی‌شنیدن بلکه آب به آسیاب صهیونیست‌ها هم می‌کردن.
امسال دهه‌ی فجر برای من نسل سومی یه دهه‌ی فجر دیگه بود. منی که نه انقلاب رو دیده بودم نه جنگ تحمیلی رو درست درک کرده بودم؛ برام مثل یه جشن بود. یه جشن بزرگ ملی. امسال با حسی متفاوت از سال‌های قبل تو راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت کردم. امسال تو دلم آرزو کردم که ای کاش یه بلندگو داشتم؛ بلندگویی که صدای منو به همه‌ی دنیا برسونه. دلم می‌خواست توش داد بزنم که: «ای مردم دنیا! شما هم از ما یاد بگیرید؛ بلند شین. نگاه کنین مردم ایران و مردم غزه با همه‌ی اراده و خواست‌شون رای دادن و با انتخابات ، دولت‌شون رو تعیین کردن. انتخاباتی که همه ویژگی‌های دموکراسی رو داشت. انتخاباتی که جلو چشم هزارن ناظر از کشورهای مختلف انجام شد؛ ولی چون دولت منتخب مردم غرب‌زده نبود و به قول معروف می‌خواست «آقای خودش باشه و نوکر خودش» آمریکا و نوچه‌هاش به وحشیانه‌ترین روشی باهاش مخالفت کردن. آره باید هزینه زیادی بپردازین. گرونه، قیمتش زیاده ولی جدا که «آقایی» ارزشش رو داره. استقلال، آزادی؛ جمهوری اسلامی.