سالی یک بار خوان رحمتت را می گستری، بار عام می دهی. هر که هر چه می خواهد بیاید و بگیرد…
باورم نمی شود. مهمانی امسالت مثل برق و باد گذشت.
باورم نمی شود شب های قدر امسال هم دارد از راه می رسد.
من هنوز آماده نیستم! خودت آماده ام کن.
بگذار در این چند سحر باقی مانده از ابوحمزه ات مست شوم.
اذنم بده به مناجات سحرگاهی.
بگذار غیر از فکر و ذکر خوردن سحری، در اندیشه رزق معنوی سحر باشم.
می ترسم امسال هم ماه رحمت و مغفرتت تمام شود و باز دست خالی بمانم.
از باران انوار الهیت بی نصیبم مکن. قلب و دل و دست و پا و جسم و جانم را به نور خودت خدایی کن!
بنورکَ یا منَوّرَ قلوب العارفین