رئیس کمیسیون تکواندوی بانوان قرار است تا چند لحظهٔ دیگر بیاید. از همهٔ باشگاه‌ها، دختران تکواندوکار به همراه مربی‌شان آمده‌اند. به یک ساعت نمی‌رسد اما زورخانهٔ استان مملو از دختران ورزشکار می‌شود. دختران کودک و نوجوان و جوان، همگی با لباس فرم تکواندو و کمربندهای رنگی جمع شده‌اند و هر کسی، گوشه‌ای مشغول تمرین است تا در یک حرکت دسته‌جمعی، فرم‌ها را به نمایش بگذارند.
امسال کمربندهای قرمز بیشتری به چشم می‌خورد. بند کمربند‌ها را به صورت تخصصی می‌بندیم و مقنعه‌ها را توی لباسِ فرم جاسازی می‌کنیم تا آرم تکواندوی دختران استان مشخص باشد.
……………………………………………………………….
قبل از اینکه چارقد جدید را راه بیندازیم، مهمان خوش‌یُمنی به سراغ چارقد فعلی آمده است. آمار تعداد افرادی که زحمت کشیده‌اند و نظراتشان را در نظرسنجی اعلام کردند، نشان می‌دهد که بخش نظرسنجی به خوبی دیده شده. با اینکه دو روزی از انتشار این فرم نمی‌گذرد، شخصا با خواندن پیام‌های دوستان و همراهان شرکت کننده در نظرسنجی، حسابی سر ذوق آمده‌ام. همکاران دیگری که در زمینهٔ ارتقای چارقد مشغولند نیز همین‌طور.
سعی می‌کنم مواردی از پیام‌ها را اینجا بیاورم و قول عملی شدنش را نیز بدهم. دسته‌بندی پیام‌هایی که باید در اینجا اشاره می کردم، سخت بود. سوژه برای ادامه‌ی کار زیاد بود که فکر می کنم مجال گفتنش نیست اما می‌شود اینجا برخی از نقدها را شنید.
اجازه دهید قبل از همهٔ این‌ها، از خانم نگین ربانی تشکر ویژه‌ای کنم؛ دوست تازه‌واردی که در نظرسنجی شرکت کرده و خواسته نقاشی‌اش را برای چارقد بفرستد. نقاشی‌ای که به گفتهٔ خودش بعد از بحث‌هایی که دربارهٔ چادر و پوشش در وبلاگ‌ها شد، کشیده است.
نظرات مختلفی در نظرسنجی ابراز شده است؛ چند نمونه از آن را ببینید:
۱- «وقتی خبرگزاری ایونا هست، عموما کمتر برای یک مجلهٔ الکترونیک دختران وقت گذاشته می‌شه.»
۲- «من هر وقت به چارقد سر می‌زنم حس نمی‌کنم به روز شده، چون در ظاهر اتفاق خاصی نمی‌افته؛ باید به روزرسانی در ظاهر هم مشخص باشه.»
۳- «عدم مدیریت متمرکز و اندیشیده، خلأ شدید تئوریک و فقدان نیروی کارآمد. عدم خط‌دهی مناسب مطالب و عدم فضای مناسب برای مخاطبین، نویسندگان… و اینکه اصولا ما اگه بخوایم یه صورت پر از جوش رو با انواع لوازم آرایشی صاف و صوف کنیم، جواب نمی‌ده چون راه‌حل مناسب، درمان جوشه. نباید روی اصل بیماری سرپوش گذاشت، کاری که شما دارید توی چارقد در مورد حجاب انجام می‌دید.»
این‌ها نظرات چند نفر از خواننده‌هایی است که زحمت شرکت در نظرسنجی را کشیدند. که من هم اضافه می‌کنم: «جای خالی ستون ورزشی». تمام این حرف‌ها بیشتر درگیرمان می‌کند و وادارمان می‌کند به تلاش بیشتر. همین خوب است. این را مدیون لطف شما هستیم و امیدواریم که بتوانیم به خوبی از عهده‌اش برآییم.
………………………………………………………
بیشتر تماشاگران، مادران دختران ورزشکاری هستند که در گردهمایی شرکت کرده‌اند. آن‌همه دختر ورزشکار با پخش سرود ملی جمهوری اسلامی ایران، به احترام می‌ایستند. شور خاصی دارد؛ ایستادن با لباس ورزشی، با مقنعه و بدون جوراب. دست‌ها به زاویهٔ بدن پایین قرار دارد و نگاه‌ها سمت مربیانی است که ایستاده‌اند.
من اگر بخواهم هر حُسن و خوبی‌ای را در ورزش نادیده بگیرم، از احترام ویژه‌ای که بین ورزشکار و استاد است نمی‌توانم بگذرم. عالی است. جذبه دارد و می‌توانم بگویم واقعا انسان‌ساز است. سوت مربی زده می‌شود و ما، جمعیت ۱۰۰ نفرهٔ دختران ورزشکار در زورخانهٔ استان با صدای رسای «تگوک ایل جانگ» نمایش فرم را اجرا می‌کنیم.
تِکوان را برای احترام به استاد و ورود به سالن تکواندو استفاده می‌کنیم. از همین‌جا برای تمامی پیام‌ها و نظراتی که زحمتش را کشیدید ادای احترام می‌کنم