می‌دَوَم تا به خودم برسم

[ms 0]

ورزش دو و میدانی مادر تمام ورزش‌هاست. از نظر سلامتی هیچ ورزشی به پای پیاده‌روی و دو میدانی نمی‌رسد. این رشته در سال‌های گذشته در کشور ما چندان مورد توجه قرار نمی‌گرفت و کم‌تر شاهد حضور ورزشکاران کشورمان در رقابت‌های آسیایی و جهانی بودیم. اگر هم دوندگان کشورمان در مسابقات شرکت می‌کردند، کسب مدال طلا از آرزوها بود. اما امروز شاهدیم که این رشته، از اصلی‌ترین ورزش‌ها محسوب می‌شود و در رقابت‌های آسیایی و جهانی، کسب مدال توسط ورزشکاران -به‌ویژه بانوان ورزشکار- امری عادی است.

از نظر علم فیزیک، دویدن با لباس و حجاب اسلامی بسیار سخت‌تر از شرایط معمولی است؛ چراکه افزایش اصطکاک هوا و لباس ورزشکاران سبب می‌شود تا آن‌ها حداقل ۳ ثانیه از سایر دوندگان عقب‌تر باشند. اما نکته‌ی جالب این‌جاست که زنان ورزشکار ما در این رشته حضوری فعال دارند و با وجود پوشش اسلامی، در کنار سایر دوندگان در مسابقات مختلف حاضر می‌شوند و پرچم ایران را به اهتزاز درمی‌آورند. بانوان ما نشان دادند از قدرتی برخوردارند که می‌توانند این زمان را جبران کرده و پیش از سایر دوندگان به نقطه‌ی پایان برسند.

امسال در رشته‌ی دو و میدانی، ایران صاحب ۱۰ سهمیه‌ی المپیک شد که این امر نشان از پتانسیل بالای ورزش دو و میدانی در کشورمان دارد.

***

«مریم طوسی» متولد ۱۳۶۷ تهران و دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه تهران است. وی از سال ۱۳۸۵ به ورزش دو و میدانی مشغول بوده و به‌عنوان اولین قهرمان زن ایرانی در آسیا مطرح شد. او هم‌چنین رکورددار ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر ایران است.

طوسی موفق شده عناوینی چون مقام اول ۴۰۰ متر داخل سالن آسیا، مقام دوم ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر غرب آسیا، مقام سوم ۴ در ۴۰۰ متر قهرمانی آسیا در تهران، مقام دوم ۴۰۰ متر و مقام سوم ۲۰۰ متر جام کازانوف در قزاقستان و مسابقات آزاد مالزی را کسب کند.

مریم طوسی در آستانه‌ی کسب سهمیه‌ی المپیک قرار گرفت و با اختلاف زمان ۷صدم ثانیه، سهمیه‌ی المپیک را از دست داد. این بانوی دونده‌ی کشورمان علاوه بر این‌که در میدان ورزشی موفق بوده، در عرصه‌ی تحصیل علم نیز از بانوان موفق محسوب می‌شود. برای آشنایی بیش‌تر با این دونده‌ی کشورمان، مصاحبه‌ی کوتاهی با او انجام داده‌ایم.

از چه زمانی ورزش دو و میدانی را به‌صورت حرفه‌ای آغاز کردید؟

از ۶ سال پیش، یعنی از سال ۸۵، ورزش دو و میدانی را به‌صورت حرفه‌ای آغاز کردم و کم‌تر از یک سال بعد، رکورد ایران را جابه‌جا کردم. در حال حاضر نیز رکوردار دو ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر، ۴۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر ایران هستم.

همه‌ی پیش‌بینی‌ها بر این بود که شما یکی از المپیکی‌های ایران در لندن هستید، اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد. در حال حاضر چه برنامه‌ای برای المپیک و بازی‌های آسیایی بعدی دارید؟

من اعتقاد دارم که حضور من در المپیک لندن قسمت نبود؛ چراکه من تمام تلاش خود را برای رسیدن به المپیک لندن انجام داده بودم و این مسئله را از آغاز فعالیت حرفه‌ای خود در نظر داشتم، اما متأسفانه شرایط حضور من در مسابقات انتخابی المپیک در دو ۲۰۰ متر فراهم نشد. در کل، دو مسابقه‌ی انتخابی بیش‌تر انجام ندادم و فقط با ۷صدم ثانیه کم‌تر از حریف، حضور در المپیک لندن را از دست دادم.

من امسال در آستانه‌ی مسابقات انتخابی، مقام‌های زیادی به‌دست آوردم و از عملکرد خود در این مدت راضی هستم. با وجود این‌که سهمیه‌ی المپیک را از دست داده‌ام، باز هم خدا را شاکرم که مقام‌های دیگری در کارنامه‌ی خود ثبت کرده‌ام.

هدف بلندمدت من در حال حاضر، موفقیت در بازی‌های آسیایی کره‌ی جنوبی است؛ چراکه در دوره‌ی قبل و در بازی‌های آسیایی گوانگجو به مرحله‌ی فینال راه یافتم و اعتقاد دارم که در مسابقات کره‌ی جنوبی می‌توانم در جمع سه نفر اول قرار گیرم و پرچم کشور را به‌اهتزاز درآورم.

[ms 3]

امکانات ورزشی کشور را در بخش بانوان چطور ارزیابی می‌کنید؟

خوشبختانه امکانات ورزشی بانوان نسبت به زمانی که من ورزش حرفه‌ای را آغاز کردم بهتر شده و پیشرفت‌های زیادی در این عرصه انجام شده است. زمانی که در یک مسابقه‌ی ورزشی شرکت می‌کنم، افتخار می‌کنم که در مقابل حریف خود، حرفی برای گفتن دارم و می‌توانم برای کشورم افتخارآفرین باشم، اما از مسئولان ورزش انتظار حمایت‌های بیش‌تری دارم.

 

منظور شما از حمایت‌ها، حمایت‌های مالی است؟

به‌نظر من، قهرمان شدن همه چیز را در کنار هم می‌خواهد؛ تمرین و اردوی متمرکز، در کنار حمایت‌های مسئولان ایده‌آل‌ترین شرایط برای یک قهرمان محسوب می‌شود. شغل من ورزش کردن است و تمام زندگی خود را وقف این کار کرده‌ام. در مقابل آن نیز توقع حمایت مسئولان را دارم.

آیا حضور شما در میادین ورزشی با حجاب اسلامی، مانع موفقیت شما نبوده؟

مطمئنا شرایط من با سایر ورزشکاران متفاوت است و باید چند برابر آن‌ها تلاش کنم، اما خوشحالم که با این شرایط و با حجاب کامل اسلامی، به‌عنوان یک زن مسلمان در مسابقات حاضر می‌شوم و می‌توانم پرچم کشورم را برافراشته کنم و توانایی‌های یک زن مسلمان را به جهانیان نشان دهم.

بازخورد حضور شما در میادین ورزشی با حجاب اسلامی، در بین سایر ورزشکاران جهان چگونه بوده است؟

داشتن حجاب اسلامی در سایر ورزش‌ها مانند تیراندازی و ورزش‌های رزمی تفاوت زیادی ندارد، ولی در ورزشی مانند دو و میدانی این مسئله کاملا متفاوت است. برای سایر ورزشکاران تعجب‌آور است که من با این نوع حجاب در کنار آن‌ها مسابقه می‌دهم و حتی از آن‌ها پیشی می‌گیرم و مدال کسب می‌کنم.

حرف آخر؟

تمام موفقیت‌های خود را بعد از لطف خداوند، مدیون پدر و مادرم هستم؛ چراکه آن‌ها برای موفقیت من زحمات زیادی کشیده‌اند.

۵ دیدگاه در “می‌دَوَم تا به خودم برسم”

  1. این چیزی که ما در تصویر مسابقات و در تصاویر مصاحبه شما می بینیم شباهتی به (حجاب کامل اسلامی) که این خانم مدعی آن است ندارد.

  2. طفلک مجبوره خب. خود من با یکی از بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان دوستم و در یک رشته ورزشی دیگه هم‌تیمی هستیم و حرف‌های اونا رو می‌شنوم، همین‌طور در رشته‌ای که خود من فعالیت می‌کنم، خیلی از این دخترها، از جمله خود من، از حجاب اجباری ناراضی اند اما برای این که حمایت مسؤولین رو از دست ندن ناچارن بگن حجاب رو دوست دارن و مشکلی با اون ندارن.

  3. سلام دوستان. من نویسنده این مطلب هستم. از شما خواهش می کنم روی ظاهر افراد قضاوت نکید. ما باید خوبی های افراد را بزرگ کنیم نه اینکه اصرار داشته باشیم که ثابت کنیم طرف ما اعتقادی به حجاب نداره. این قضاوت شمارو یه کم سخت گیرانه می دونم.

دیدگاه‌ها بسته شده است.