فرهنگ، امری ضروری در حیات انسان است. هر نوع رفتار و تفکری به زمینهی فرهنگی که فرد در آن میزید، بستگی دارد. انسان موجودی است اجتماعی و حاصل این زیست اجتماعی، بعد از سالها، شکلگیری فرهنگ و مشترکات ذهنی یک جامعه است. هر فرهنگ، فرآیند اجتماعی کردن مخصوص به خود را دارد که متفاوت با دیگر جوامع است.
در دهههای اخیر، با گسترش استفاده از اینترنت، کاربران با فرهنگهای مختلفی مواجهاند که هر کدام، دنیای جدیدی را برای آنها معنا میکنند.
میتوان گفت که در حال حاضر مصرف اینترنت (به مثابه یک کالای فرهنگی نوین) به شیوهای برای گذران اوقات فراغت بدل شده است. استفاده روز افزون از اینترنت و طولانیتر شدن ساعات استفاده از آن در اوقات فراغت در زندگی مدرن شهری، مستلزم تأمل دقیق و علمی است. از دیگر ویژگیهای این رسانههای جمعی میتوان به خصلت تفریحی و سرگرمکنندگی آن اشاره کرد. سایتهای فالبینی، مُد، طنز و پیامک (sms)، کتابخانههای مجازی، وب سایتهای شخصی و . . . که به مهارت کم نیازمندند، باعث بسط و توسعهی این کنش در سبکهای جدید فراغتی جوانان شده است.
«دانیل لرنر» معتقد است که رسانههای ارتباطی و اطلاعاتی با اشاعه اخبار و اطلاعات متنوع از تمام جهان امکان آشنایی فرد با مخاطبان زیادی را فراهم میآورد که از حیث سبک زندگی، فرهنگ، زبان و دین با یکدیگر متفاوتند. و دیگر تنها با منابع محدود بومی خود مرتبط نیست.
هر امری در جامعه انسانی یک امر فرهنگی است. فرهنگ هر جامعهای را میتوان عامل استحکام بخش آن نیز دانست که در معنای کلی ارزشها، هنجارها، آداب و روسوم و… را شامل میشود. به زعم «بریان فِی»، حتی «تجربهها از انتظارات، خاطرات، اعتقادات و پیشداوریهای فرهنگی که در ساخته شدن آن تجربه نقش دارند، شکل میگیرد» به عبارت دیگر تجربههای شخصی ما نیز در چهارچوب نظام معنایی ساختارهای جامعهای که در آن زندگی میکنیم، تبلور مییابد. پس استفاده نادرست از اینترنت و جذب فرهنگهای غیر بومی و غریبه شدن، تجربهها و سبک زندگی فرد را آنچنان دچار دگرگونی و تنش خواهد کرد که همواره خود را موجودی بیگانه از سایرین ببیند و به نوعی از فضای حقیقی که در آن زیست میکند، دور میبیند.