هر کس این ماه را به نامی می‌خواند، ماه مهمانی خدا، ماه آشتی با خدا، ماه پیمان بستن دوباره برای عهد و پیمان فراموش شده، ماه روزه‌داری، ماه رمضان، اما من این ماه را به نام ماه مبارک می خوانم، چرا که سراسر این ماه پر از خیر و برکت است، ماه مبارک رمضان!
خیرات و برکات در این ماه به قدری فراوان است که تو گویی اگر درختان قلم شوند و دریاها جوهر باز هم نمی‌توانند از نوشتن برکات این ماه فائق آیند، ماهی که خداوند تبارک و تعالی دعوت نامه به تمام انسان‌های صغیر و کبیر، زن و مرد، می‌فرستد و همه را به این ضیافت فرا می‌خواند و خان پر برکتش برای همه باز است.
هرچند که می‌گویند نخوردن یکی از مهمترین شرایط این ماه است، اما این لطف زمانی که به غروب آفتاب نزدیک می‌شویم، شور و حال دیگری می‌یابد، هرچند که روح، همچون امانت‌داری که لحظه‌ی باز پس دادن امانتش فرا رسیده است موقع افطار هیجان عجیبی دارد و همه از خدا می‌خواهیم که امانت را به صفای دل‌هایمان قبول کند، اما تن هم هیجان غریبی دارد، هیجانی که شاید جز این ماه بدین گونه نبوده، هیجان خوردن همراه با شکرگزاری! و بعد روزه را افطار می‌کنیم و چه لحظات با شکوهی است که تمام افراد خانواده کنار هم دور تا دور سفره نشسته‌اند و از خرما، آب جوش و شیرینی‌ها در سفره به هم تعارف می‌کنند و من به یاد ندارم مشابه این تعارف کردن‌ها را در غیر از ماه مبارک، به جز این ماه چه زمانی دست می‌داد که ما دور هم جمع باشیم و در یک لحظه‌ی خاص خوردن را شروع کنیم، آن‌هم نه به عجله که با صبر و حوصله و از پس این گرسنگی یاد گرفته باشیم که الجّار ثم الدّار!
من این ماه را ماه مبارک می‌دانم، چرا که حتی در سفره‌های بی‌آلایش و ساده‌ی افطار هم خلوص و پاکی صاحب‌خانه لذت افطار را چند برابر می‌کند، همه سراغ داریم نمونه‌هایی را که تمام کدورت‌ها تا سفره‌ی افطار بود، وقتی نان و نمک صاحب‌خانه به دهان مهمان روزه‌دار می‌رسید، انگار نه انگار که این دو با هم اختلافشان به حدی بود که حاضر نبودند حتی از حال هم نیز با خبر شوند و هنوز هم این سنت زیبا متداول است و چه برکتی در سفره‌های افطار از این بالاتر که در این ماه، به کمترین‌ها، روزه‌دار سیر می‌شود و ضعف و ناتوانی ساعات پایانی روز از بین می‌رود و ما درس قناعت را چه خوب می‌توانیم از این برکت بیاموزیم، قانع به نان و نمک سر سفره،به یاد مولایمان امام علی«علیه‌السلام». ادعیه‌ها و سوره‌هایی از کلام همیشه جاوید خداوند برای خواندن در سر سفره‌های افطار بسیار است و مضامین و معانی عمیقی دارد اما شاید یکی از مهمترین آن‌ها یادآوری برکتی است که خداوند بی وقفه برایمان خواسته است و من این ماه را ماه مبارک می‌خوانم.