تصویری که سینما و سیمای ایران از خانواده بویژه جایگاه مرد در آن نمایش میدهد همواره شبیه یک آونگ بین دو نقطه افراط و تفریط در نوسان است و گویا قرار نیست برای یکبار هم که شده این حرکت سرگیجه آور در نقطه تعادل بایستد.
از این سو آنچه میبینیم شوکت است، مجسمهای توخالی، هیولایی سرشار از عقدههای حقارت با متد فرعون در مدیریت خانواده! پدرسالارانی که غالباً هم هیمنهشان شکسته میشود. از سویی دیگر روایتی داریم از مجموعهای از بازاریان و کامیونداران بیعاطفه، مغرور و دوزنه ( واکنش پنجم و …) ، یا چاپلوسان فرصتطلب و هوسران ( زنزیادی و .. ) و یا مردانی ضعیف که راه به راه همراه با ساکشان از خانه به بیرون پرتاب میشوند ( پاورچین و … ). آنها یا ابلهاند و یا زیرک و البته شارلاتان. غالباً همگی از مشکلات شخصیتی رنج میبرند( چارخونه) یا بیمسئولیت و دروغگو هستند و یا بدچشم و چاپلوس.
وقتی هم که نوبت به معرفی مرد مهربان میشود، طراحان لباس بیدرنگ به یاد «پیشبند» میافتند.
ادامه فرعون در مطبخ