نوستالژی ِ حجاب

عکس‌های قدیمی مادرش را ریخته‌بود سر میز تا سروسامانش بدهد.

یک آلبوم بامزه هم برایش خریده‌بود. داشت یکی‌یکی عکسها را مرتب می‌کرد که متوجه نکته‌ی جالبی شد.

توی این عکسها یه حس خوبی وجود داشت که توی عکس‌های جدید به‌قول معروف؛ دیحیتالی وجود نداشت. خانم‌ها که روسری‌های یک‌رنگ و ساده‌ای داشتند، لباس مردها هم که مدل معمولی و پیش‌پاافتاده‌ای بود. فضاها هم که ویژگی بخصوصی نداشتند. پس رمزش چی بود که اینقدر توی این عکسها روح زندگی وجود داشت؟

ادامه نوستالژی ِ حجاب

حریر چادری ِ ساده‌ای‌ست روی سرم

من از نجابت گل‌های لاله ساده‌ترم
شبیه پاکی لبخند مادرم…. پدرم
پدر که آمده از کربلا و سوغاتی‌ش
حریر چادری ِ ساده‌ایست روی سرم _
هبوط کرد شبی که فرشته باران بود
و من که خیس عروجم که غرق بال و پرم
ادامه حریر چادری ِ ساده‌ای‌ست روی سرم

لبه‌های چادر عروسی

دانه‌های مروارید را که لای موهایش کار گذاشتند، توی آینه خودش را برانداز کرد. مرواریدها به طرح لباس و تور بالای سرش خیلی می‌آمد.

ذوق عجیبی همه‌ی وجودش را پر کرده بود. آرایشگر گفت: عروس خانوم! دیگه کارت تموم شده. آقا داماد هم که بالا، دم در منتظره. ایشالا خوشبخت شی.

ادامه لبه‌های چادر عروسی

روسری؛ سوغات کانادا

بعد از مدت ها برگشته بود ایران. دوستانش آمده بودند ببینندش. خوش و بش ها که تمام شد یکی از بچه ها گفت: خب حالا وقتشه که عکساتو بیاری ببینیم. بالاخره یه سندی باید نشون بدی که معلوم بشه این چند وقته کانادا بودی.

آلبوم را گذاشت وسط. بچه ها شیرجه رفتند طرفش. کنار خیلی از اماکن دیدنی و فضاهای سبز آنجا عکس گرفته بود. همه جا هم یک روسری زیر گلویش، گره زده بود.

یکی از بچه ها پقی زد زیر خنده و گفت: تو که اینجا از حجاب و روسری و این چیزا بیزار بودی و همش می نالیدی. چطور شد؟

شانه هایش را بالا انداخت و گفت: خودمم نمی دونم.

یهو دیدم تمایلم به روسری پوشیدن بیشتر از نپوشیدنه. یعنی راستشو بخواین هر جایی که روسری پوشیدم، آرامشم بیشتر بود. احساس امنیت بیشتری می کردم.

«شارون و مادر شوهرم»

کاپوچینو در رام الله روایتی است زنانه از اشغال و تجاوز. همراه با سرکشی و عصیان دخترانه. از ابتدای ورود نویسنده به فرودگاه تل آویو و شروع برای عصیان زن لائیک جوان و البته استاد دانشگاهی در کرانه باختری بر علیه اشغال و تجاوز.

دکتر سُعاد امیری؛ متولد دمشق و بزرگ شده ی امان است؛ پایتخت ملال آور اردن. خاطرات نوجوانی اش در لبنان شکل گرفته. زنی تحصیل کرده اما گرفتار در روزمرگی و سکون ملال آورحکومت نظامی.

سُعاد نه اهل مبارزه است نه اهل جامعه فقیر و تیپیکالِ فلسطین. زنی است از طبقه متوسط چپ گرا تحصیل کرده ی اسکاتلند که دلش می خواهد در رام الله بماند حتی زیر باران گلوله.

ادامه «شارون و مادر شوهرم»

شایسته مقام اهورایی تو نیست!

این زمهریر فصل شکوفایی تو نیست
چیزی بجز تراکم تنهایی تو نیست

با صدهزار جلوه برون آمدی، ولی
چشمی برای دیدن زیبایی تو نیست

یک تن از این جماعت ابن السلامها
مجنون یک کرشمه لیلایی تو نیست

نامردها بغیر تنت را نخواستند
با قیمتی که خرج تن آرایی تو نیست!

برق غرور وحشی یک ببر ماده کو؟!
در چشمهای آهوی صحرایی تو نیست!

زیباترین! عروسک اهریمنان شدن
شایسته مقام اهورایی تو نیست!

«دِمُدِه گشت و دست و پا گیر» است

رخت ِ زیبای آسمانی را

خواهرم با غرور بر سر کن

نه خجالت بکش نه غمگین باش

چادرت ارزش است باور کن

بوی ِ زهرا و مریم و هاجر

از پر ِ چادرت سرازیر است

بشکند آن قلم که بنویسد:

«دِمُدِه گشت و دست و پا گیر» است

توی بال ِ فرشته ها انگار

حفظ وقت ِ عبور می آیی

کوری ِ چشمهای بی عفت

مثل یک کوه نور می آیی

حفظ و پوشیده در صدف انگار

ارزش و شان خویش میدانی

با وقاری و مثل یک خورشید

پشت ِ یک ابر ِ تیره میمانی

خسته ای از تمام مردم شهر

از چه رو این قدر تو غم داری؟

نکند فکر این کنی شاید

چیزی از دیگران تو کم داری !!

قدمت روی شهپر جبریل

هر زمانی که راه می آیی

در شب ِ چادرت تو می تابی

مثل یک قرص ِ ماه می آیی

سمت ِ جریان ِ آبها رفتن

هنر ِ هر شناگری باشد

تو ولی باز استقامت کن

پیش ِ رو جای بهتری باشد

پر بکش سمت اوج میدانم

که خدا با تو است در همه جا

پر بزن چادرت تو را بال است

و بدان می برد تو را بالا

در زمانی که شان و ارزش جز

به دماغ و لباس و ماشین نیست

توی چادر بمان و ثابت کن

ارزش واقعی زن این نیست …!!!

خواستگاری از یک فمنیست!

شما یک خانم روشنفکر و فمنیست هستید و معتقد به برابری حقوق زن و مرد در همه ی زمینه ها. باور دارید که خانم ها نه تنها چیزی از آقایان کم ندارند که حتی در اکثر موارد از استعداد و توانایی بیشتری هم برخوردار هستند. همیشه به پایمال شدن حقوق زنان در طول تاریخ توسط مردان ظالم و ستمگر انتقاد داشته اید. از مردانی که به زنشان زور می گویند و تحکم می کنند متنفرید. معتقدید که همه ی زن ها باید تا آخرین نفس برای احقاق حقوق از دست رفته شان و به کرسی نشاندن حرفشان تلاش کنند. ضمنا شما از سبیل هم متنفرید، چرا که آن را نماد ظلم و ستم مردانه می دانید. درجه ی تنفرشما از این مظهر مردانگی به حدی است که حتی حاظر نیستید اسمش را به زبان بیاورید. مطمئن هستید که اگر روزی قرار شود با مردی ازدواج کنید به هیچ عنوان نباید از آن چیزها پشت لبش باشد. چون شما تحصیلکرده ونسبتا زیبا هستید، در نتیجه خواستگاران زیادی دارید! بخصوص این اواخر که دوتا از خواستگارهایتان سماجت زیادی از خود نشان می دهند. خواستگار اول، مهدی خان، قصاب محله تان، معروف به داش مهدی است.

ادامه خواستگاری از یک فمنیست!

انقلاب فرهنگی ِ رنگی

۱)

اوتانبایوآ، زنی که انقلاب مخملی قرقیزستان را تمام کرد

رزا اوتانبایوا رئیس دولت انتقالی قرقیزستان که روز پنجشنبه این سمت را عهده دار شد ، از جمله چهره های کلیدی انقلاب رنگی قرقیزستان در سال دو هزار و پنج بود که به سرنگونی حکومت رئیس جمهور وقت عسکر اقایف منجر شد.
او متاهل و دارای دو فرزند است.

ادامه انقلاب فرهنگی ِ رنگی

طنز: داف چیست؟

داف یک حرفه زنانه است که چند سالی است در ایران باب شده. برای داف شدن شما نیازی به تحصیلات عالی دانشگاهی ندارید. یک فوق دیپلم یا یک لیسانس کفایت می کند. احتمال اینکه شما با تحصیلات بالاتر از لیسانس داف شوید بشدت سقوط کرده و شیوعش در میان دانشجویان دکترا و پست داک نزدیک به صفر است. برای داف شدن شما باید زیاد فکر نکنید، اگر از شما پرسیدند مثلا اکبر گنجی کیست یا فرق سازمان ملل با یا شورای امنیت چیست مثل گوسفند نگاه کنید. آخرین کتابی که خوانده ای، ماکزیمم ترجمه گیتی خوشدل باشد. هفته ای دوبار کافی شاپ بروید، دوبار دانشگاه، دوبار رستوران، دو پارتی، دوبار کارواش ماشین و دوبار آرایشگاه. سالی دوبار موبایلتان را عوض کنید، دوبار دوست پسرتان را عوض کنید، دوبار با پدر و مادرتان قهر کنید. و هرگز به آینده خودتان و کشور خودتان فکر نکنید، و هر کس هم که از این لوس بازی ها در آورد به او نگاه عاقل اندرسفیه بیاندازید. و از همه مهمتر هرگز کار نکنید. پدر ومادرتان چشمشان چهارتا شما را پس انداخته اند حالا هم باید خرجتان را بدهند.

ادامه طنز: داف چیست؟

هفت میلیارد آدم روی کره زمین

واقعا چرا تا حالا فکرشو نکرده بودم!؟ هفت میلیارد آدم روی کره زمین هست؛ حالا نصفشون که مرد باشن رو هم بذاریم کنار، سه میلیارد اقلا باقی می‌مونن؛ کم کمش یک میلیارد آدم. اووووه! این همه آدم… حالا من احمق چرا گیر بدم به خدا که حتما این یکی رو واسه من جور کنه؟! دختره‌ی ایکبیری، ادا و اصول خودش کم بود، حالا ناز باباش هم محتاج نیاز ما شده؛

فکرشو بکن. کسی چه می‌دونه، ممکنه خدا یه‌ دختر عرب از یکی از قبائل سلفی عربستان سعودی واسه من کنار گذاشته باشه. هممم… آره، وسطای ماه‌ عسل به ‌خاطر یه تخلف کوچیک من از سنت معاشرت، شمشیر می‌کشه منو دو نیم می‌کنه…

یا ممکنه حتی دختر یه مأمور آتش‌نشانی توی کانادا قسمت من باشه. اونوقت بعد این‌که رفتیم منزل بخت، همه‌ی خونه‌ رو به سیستم ضد حریق مجهز می‌کنه و من هر بار که میام حالی به‌ خودم بدم و یه پیپ روشن کنم، صدای آژیر بلند می‌شه و ‌از سقف آب جاری می‌شه روی سر و کله‌ام و… آره، آخرش هم یه‌ بار اینقدر که اطفاء حریق و آب دوست داره، توی وان حمام خفه‌اش می‌کنم…

بله، خدا رو چه دیدی، شاید هم دختر یه چوپان استرالیایی توی یه روستا نزدیک سیدنی، رزق من باشه. می‌دونم آخرش چی میشه، مرض آنفلوانزای کانگوروئی که از هفت نسل قبل توی جونش بوده، منتقل می‌شه به من و به طرز فجیعی در حال ورجه وورجه می‌میرم…

یا ممکنه منو قالب کنند به خواهر یکی از این گاوبازهای اسپانیایی. هیجان‌انگیزه، ولی متوجهی که… بالاخره یه‌ روز با خان‌داداشش سر دامن‌پوشیدن‌اش دعوام میشه و منو با یه لباس قرمز میندازه جلوی یکی از گاوهاش…

یا تصور کن، یه دختر اسکیمو از قطب شمال! اونوقت بابام که خیلی آفریقا دوست داره، واسه ماه‌عسل یه هتل برامون رزرو می‌کنه توی ژوهانسبورگ. خیلی رومانتیکه. ولی حیف که تا دختره نگاهش به بلیط میفته، انگار که گرمای آفریقا بهش سرایت کنه، رنگش می‌پره و دق می‌کنه و می‌میره…

اصلا چرا راه دور برم، همین هائیتی کنار گوش خودمون؛ بالاخره بعد از پسند خانم والده و خواستگاری و بله‌برون و بند اندازون و حنابندون و جهازکشون و اینا، داریم با هواپیما میریم هائیتی که خونه‌ی بختمون و عروس شانسمون
رو ببینیم که یهو وسط راه اعلام می‌کنن هائیتی زلزله اومده و فرودگاهش گم و گور شده و مردم هم فعلا عروسی بی‌عروسی و موقع عزاداری‌شون هست و برگردین خونه‌تون…

ولی من که می‌دونم… من که می‌دونم، خدا. اینا همش کشکه. آخرش من باید برم منت همین فرنگیس دختر دیلاق همسایه‌مون آقاشهرام رو بکشم. من از اون شانسا ندارم. خدااااا

چگونه پدر میهمان‌های نوروزی را در بیاوریم؟

از قدیم‌الایام گفته‌اند همیشه بهترین دفاع حمله است. پس مجال ندهید و در اولین فرصت ممکن حمله کرده و به دیدن اقوام و بستگان عزیزتان بروید. فراموش نکنید که این یک قانون نانوشته است که اگر گل نزنید، گل می‌خورید!

البته خب برخی هم تفکرات تدافعی دارند و بر این عقیده‌اند که اول باید گل نخورد و سپس در ضد حملات کار حریفان (اقوام!) را یکسره کرد. اگر احیاناً جزو این دسته از افراد هستید، تهیه یک عدد آیفون تصویری برای منزلتان به شدت توصیه می‌شود چرا که وجود آیفون تصویری کمک بسیار زیادی به نبودن شما در منزل خواهد کرد!

به تلفن‌های ناشناس و مشکوک پاسخ ندهید. مخصوصاً به تماس‌هایی که از باجه تلفن‌های اطراف منزلتان گرفته می‌شود. چرا که ممکن است مورد عمل انجام شده قرار گرفته و با جمله‌ی معروف «داشتیم از این طرف‌ها رد می‌شدیم گفتیم ببینیم اگر هستید یه سری هم به شما بزنیم» رو به رو شوید!

ادامه چگونه پدر میهمان‌های نوروزی را در بیاوریم؟

چک تضمینی

«وقتی یه دختری می‌خواد ازدواج کنه، مهریه می‌تونه یه تضمینی براش باشه». این حرف سال‌ها در فرهنگ و در فکر اجداد و نیاکان ما وجود داشته، تا جایی که جایگاه برجسته آن حتی بعد از این همه تغییر و تحولات هنوز باقی مانده است.

شما تا چه اندازه با این موافقید و تا چه اندازه مخالف؟

البته اولین سئوال درباره‌ی کلمه تضمین است؛ که باید فهمید چه تضمینی!

بذارید با هم چند روش احتمالی را مرور کنیم؛ ابتدا به روش سنتی و سپس مدرن.

ادامه چک تضمینی

نسوان تک‌وجهی

از پله‌های جلوی دانشگاه بالا می‌روم. چند پسر ایستاده‌اند. تا مرا می‌بینند می‌گویند:

«آخی! خونه نداشتی چادر زدی؟»

یکی‌شان هم صدای گربه در می‌آورد. به خیالش نمی‌دانم منظورش را.

کاش می‌شد یک لحظه… آن وقت هوش از سرش می‌رفت و از این به بعد به جای صدای گربه، صدای مرغ عشق در می‌آورد! استغفرالله… در این ماه رمضان!

خانم ارادتمند (این اسم را من گذاشته‌ام رویش) نیز بین پسرهاست و صدای قهقهه‌اش تا دانشکده کناریمان می‌رود!

مرا که می‌بیند از همان دور بلند سلام می‌کند. من هم با اشاره‌ای و سلامی زیر لب جوابش را می‌دهم!

ادامه نسوان تک‌وجهی

«طنز» چه یک وجب چه صد وجب

:: با عرض معذرت خر (جوگیر) نشوید! اصلاً و به هیچ وجه انتخاب هدیه را به معشوق محترم واگذار نکنید. گرمای حاصل از عشق باعث می‌شود که معشوق شما بدون توجه به قیمت‌ها هر چیزی را انتخاب کند. با ترفندهای مختلف از جمله اینکه «تو لازم نیست برای خرید بیایی. اجازه بده خودم می‌خرم و برایت می‌آورم تا سورپرایز شوی» و یا تحت این عنوان که «عزیزم! اگر اجازه بدهی دوست دارم چیزی را که خودم می‌خواهم برایت انتخاب کنم تا روح من همیشه در آن باشد و …» هر چیزی که با وضع جیبتان سازگاری بیشتری دارد بخرید.

ادامه «طنز» چه یک وجب چه صد وجب