ورزش – برگه ۲

زنان ورزشکار ایرانی؛ الگویی که می‌تواند بین‌المللی شود

[ms 0]

حضور در عرصه‌های ورزشی توسط بانوان یکی از مشخصه‌های مشارکت اجتماعی زنان می‌باشد. در کشور اسلامی ایران و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، حضور زنان در اجتماع با هدف استفاده ابزاری و بهره‌برداری جنسی به تبعیت از غرب صورت می‌پذیرفت و این موضوع همواره مورد نقد امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب بوده است.

برای نمونه می‌توان به اعتراضات ایشان پیرامون لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی که در بخشی از آن به زنان حق رأی داده می‌شد، اشاره کرد و دلیل ایشان متوجه این موضوع بود که حکومت پهلوی قصد استفاده‌ی ابزاری از زنان را دارد، نه اعطای حقوق به آنان.

اما به برکت پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حضور بانوان در عرصه‌های اجتماعی و به خصوص ورزشی رشد چشمگیری داشته است و این حضور چه در عرصه همگانی و چه در عرصه قهرمانی رو به افزایش بوده است. اما آن نکته‌ای که این حضور را به خصوص در عرصه قهرمانی متفاوت می‌کند، حضور زنان مسلمان ایرانی در رقابت‌های بین‌المللی و جهانی و آسیایی است که همواره مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گیرد، شرکت در مسابقات با پوشش اسلامی است؛ حضوری‌که با تشویق مقام معظم رهبری نیز همواره همراه بوده است.

برای نمونه‌ای از این حمایت ها می‌توان به سخنان آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در دیدار با بانوان فاتح اورست اشاره کرد که ایشان ضمن ابراز خوشحالی از این امر فرمودند:

«من خبر را که شنیدم، لذت بردم؛ وقتى هم که عکس‏هاى صعود خانم‌‏ها را دیدم که در ارتفاع ظاهراً هشت هزار و هشتصد و خرده‌‏یى ایستاده بودند و پرچم «یا فاطمةالزهراء» را دست‏شان گرفته بودند، واقعاً بیشتر احساس افتخار کردم. حقاً عظمت این کار خیلى زیاد است. مطمئناً بسیارى از مستمعان و بینندگان این برنامه‏‌ها نمی‌توانند حس کنند که چقدر اراده و نشاط جسمى و روحى لازم است تا یک انسان را در آن هواى نامساعد، در آن فشار شدید، با آن همه موانع و بدون هیچ تماشاچى، به آن‏جا برساند.

در میدان فوتبال یا والیبال یا بسکتبال یا ورزش‏‌هایى که جلوى چشم مردم انجام میگیرد، این همه تماشاچى ایستاده‌‏اند، کف میزنند، تشویق میکنند، نگاه میکنند؛ اما در غربت کوهستان، آن هم در آن نقطه‏‌ى دور از دسترس، آن هم بین این دره‌‏ها و برج‌‏هاى یخ و آن هواى نامساعد، زن شجاع و بااراده‏‌یى حرکت می‌کند و قصدش این است که این قدرت و نیروى پنهان در جسم و وجود و روح خودش را استخراج کند و به معرض بروز و ظهور برساند؛ خیلى عظمت دارد؛ خیلى کار بزرگى است.

من تجلیل از شماها را وظیفه‏‌ى خودم می‌دانم و حقاً و انصافاً باید عظمت این کار به مردم نشان داده بشود.

این کار از دو، سه نظر اهمیت دارد:

یکى، همین بُعدى است که فرمودند؛ بُعد تبلیغى و نمایش عظیم این کار در سطح جهان. این، یک نمایش عظیمى است. نمایش فقط به معناى بازى‌کردن نیست؛ نمایش یعنى مکنونات یک ملت را، انسان جلوى چشم مردم دنیا قرار بدهد تا آن را به چشم ببینند. با حرف، با زبان، خیلى ادعاها می‌شود کرد. اگر یک ملتى بتواند آنچه را که می‌گوید – اگر می‌گوید شجاعم، اگر می‌گوید به فرهنگ خود مطمئن و دلگرمم، اگر می‌گوید قدرت تربیت انسان‏هاى بزرگ را دارم، اگر می‌گوید در من عزم و اراده موج می‌زند؛ اینها را همه‏‌ى ملت‏ها می‌توانند بگویند – در یک میدانى نشان بدهد و جلوى چشم مردم دنیا بگیرد، ارزش این کار از ده‏‌ها کتابى که در فضیلت این ملت نوشته بشود، بیشتر است»

همانگونه که در سخنان رهبر انقلاب نیز بدان اشاره شد، جدای از بحث افتخارآفرینی، بعد تبلیغاتی که این حضور در جهان دارد، بسیار حائز اهمیت است.

این مشارکت و حضور با داشتن پوشش اسلامی، هم می‌تواند پاسخی به تهمت‌هایی که به حکومت اسلامی در باب مشارکت زنان زده می‌شود، باشد و هم می‌تواند الگویی برای سایر کشورها و به خصوص کشورهای اسلامی شود.

اما برای حضور هر چه موفق‌تر بانوان ایرانی در این عرصه بدیهی است که به حمایت‌های هرچه بیشتر مسئولین اجرایی و همچنین افزایش توجه رسانه‌های داخلی نیازمند است. همانگونه که حاصل و نتیجه‌ی نمونه‌ای از این توجهات را در مسابقات المپیک آسیایی مشاهده کردیم.

با این تفاسیر در صورت توجه به ورزش بانوان، زنان ایرانی می‌توانند الگوی موفق دیگری از زن مسلمان را در جهان ارائه دهند.

زورخانه‌یی مخصوص بانوان!

[ms 0]

اواسط شهریور که شد، قد برای راست و ریس کردن کارهای خوابگاهش رفت به شهری که اونجا دانشجوست. بعد از یک هفته که برگشت دید خواهرش نیمقد هم مشغول جمع و جور کردن اسباب و وسایل مدرسه است. بین تمامی وسایلی که نیم‌قد جمع کرده بود، چند تا وسیله‌ی ظاهرا بی‌ربط ورزشی هم دیده میشد. بی‌ربط از این نظر که رشته ورزشی مورد علاقه‌ی نیمقد تنیس روی میز بود، اما لابلای اون وسایل میشد از لباس‌های کشبافت ایروبیک تا توپ فوتبال و برخی لوازم ورزش‌های رزمی و… حتی سوت داوری رو هم دید!

قد با سابقه‌ی قبلی ذهنی که نسبت به نیمقد داشت، می‌دونست که حکمت عجیبی باید در پس این ساک ورزشی باشه! رفت سراغ ساک و شروع کرد به ورانداز کردن…

نیم‌قد که از راه رسید اول کمی مکث کرد، بعد با تحکم گفت: «سرک کشیدن ممنوع! فضولی کار زشتیه!»

قد که می‌دونست هر چی بگه، یه‌جور توجیه نابخردانه است، اول با کمی مِن و مِن از خواهر کوچیکترش عذر خواهی کرد و بعد با کمی کنجکاوی گفت: «خب وسایلی که کنار این ساک بود ربطی به تنیس روی میز نداشت. فکر کردم باز… »

نیم‌قد حرف خواهرش رو قطع کرد و گفت: «باز دچار توهم توطئه شدی و در راستای پیشبردِ اهدافِ پروژه‌ی یافتنِ قاتلِ بروس‌لی، به تفتیش وسایل من رسیدی! نه آبجی خانوم، من تو کوله‌ام باز مانده‌های بِن لادن و جانشینانش رو قایم نکردم! این‌ها وسایل ورزشه. همون چیزی که این روزها خیلی‌ها ازش یاد می‌کنند و میگند که مورد نیاز ضروریه ما دختر هاست، اما بنا بر اون کلام بلندپایه‌ی شاعر عزیز که میگه کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من، تصمیم گرفتم که کمبود فضا های ورزشی رو خودم با اضافه کاری در نرمش جبران کنم.»

قد که گویا قانع نشده بود گفت: «خب حرفت درست، اما این وسایل برای یه سری ورزش بی‌ارتباط با همه. یعنی تو می‌خوای سراغ اینها بری؟»

نیم‌قد مثل کسی که می‌خواست حاصل اکتشافش رو بعد از مدت‌ها برای کسی تشریح کنه، با ذوق خاصی گفت: «می‌دونی چیه، اینها حاصل کلی پژوهش من در زمینه‌ی ورزش‌هاییه که ما دخترها خودمون، خودمون رو ازشون محروم کردیم! ما شاید نتونیم تو حیاط مدرسه والیبال بازی کنیم اما می‌تونیم داور والیبال باشیم و آخرش هم با بازیکن‌ها و مربی‌ها و… حتی تماشاگر ها، خوش و بشی کنیم و دست بدیم و در آینده مصافحه هم بکنیم. یا می‌تونیم تیم فوتبال جوانان تشکیل بدیم و بریم با تیم فوبال هم سن و سال خودمون بازی کنیم، تازه چون تو مملکت خودمون فیفا نمی‌تونه باهامون کاری داشته باشه، می‌تونیم حجابمون رو هم رعایت کنیم. یا به همون علت کمبود فضای مناسب ورزشی بریم با تیم آقایان تمرین ورزش رزمی کنیم. یا حتی پیشنهاد بهتر اینکه بریم یه کشور همسایه، نمایش ایروبیک مختلط با آقایان بدیم. اصلا می‌دونی چیه، من به این نتیجه رسیدم که تو رشته‌ی تنیس روی میز، راه موفقیت به روم بسته است، چون هر آن احتمال داره از فدراسیون جهانی نامه بیاد که برای عقب نیفتادن از فیفا، از این به بعد تو مدرسه هم نمی‌تونید با حجاب اسلامی تنیس روی میز بازی کنید… اصلا حالا که دست به هر ورزشی می‌زنیم یه‌جورایی باید تابع فدراسیون جهانیش باشیم که حالا چطور برامون تصمیم بگیرند، باید یه فکر اساسی بکنیم. باید روی ورزش بومی سرمایه‌گذاری کنیم. چه اشکالی داره، خب یه زورخونه هم مخصوص بانوان ساخته بشه، هیچ فدراسیون جهانی هم نمی‌تونه توش دخالت کنه!»

حاکی: مدیرکل تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش در همایش بررسی ساختارقامتی دانش‌آموزان اعلام کرد ۶۹ درصد دانش‌آموزان دختر در مقطع راهنمایی و ۷۲ درصد در مقطع دبیرستان حداقل یک ناهنجاری قامتی دارند.

وی بی‌توجهی به ورزش مدارس و نبودن معلم متخصص در زنگ ورزش را از جمله علل این مسئله دانست. حسین قاسمی مسئول تربیت بدنی آموزش و پرورش شهرتهران به خبرگزاری مهر گفته بیش از ۶۰ درصد دانش‌آموزان تهرانی ناهنجاری قامتی و اسکلتی دارند. وی اضافه کرده که در مورد دانش‌آموزان دختر وضع بدتر است، چرا که در برخی از مدارس به دلیل احاطه و اشراف ساختمان‌های اطراف به حیاط مدرسه، دانش‌آموزان دختر نمی‌توانند تحرک کافی بدنی در حیاط مدرسه داشته باشند.

علاوه بر مسابقه‌ی فوتبال بین دو تیم پسران و دختران یک تیم ورزشی که سال قبل خبر ساز شده بود، اتفاقاتی در زمینه ورزش بانوان طی ماه اخیر پیش اومده که احتمالا برخی از اونها مانند دست دادن بازیکنان تیم ملی والیبال کشورمون بعد از بازی با افغانستان با داور زن این بازی و یا عدم اجازه‌ی فیفا به تیم ملی فوتبال بانوان کشورمون برای انجام مسابقه با حجاب اسلامی رو شنیده باشید.

لازم به یادآوری‌ست علاوه بر اینها چند هفته پیش یکی از تیم‌های رزمی کشور، به بهانه‌ی کمبود فضای ورزشی به برگزاری تمرین مختلط آقایان و خانم‌ها در یک سالن پرداختند. همچنین تصاویری از نمایش «ایروبیک موی تای» مختلط اعضای زن و مرد تیم ملی اعزامی کشورمون به مسابقات جهانی این رشته در ازبکستان و در برابر دیدگان صدها تن از تماشاگران منتشر شده که تامل‌برانگیزه.

یا حق

چند می‌گیری حجاب نداشته باشی؟

با پیروزی انقلاب اسلامی، ورزش زنان به ویژه فوتبال مدتی به دست فراموشی سپرده شد ولی سال ۱۹۹۳ بود که فوتبال زنان در ایران، مجدداً فعال شد؛ آن هم با مسابقات فوتبال سالنی که دانشگاه الزهرا برگزار کرد. و به مرور توجه بیشتری به آن شد و امکانات گسترده‌تری در اختیار این ورزش قرار گرفت تا جایی که فوتبال دختران از داخل سالن به فضای باز انتقال یافت.

بانوان فوتبالیست ایرانی که تاکنون موفقیت‌هایی را در این عرصه داشته‌اند، چندی پیش در بازی با تیم اردن برای صعود به دور مقدماتی المپیک ۲۰۱۲ لندن با اتفاقی غیر منتظره از سوی فیفا مواجه شدند که آنان را از بازی محروم کرد و نتیجه بازی سه بر صفر به سود اردنی‌ها رقم خورد و بانوان ایران با وجود شایستگی از این رقابتها حذف شدند.

ادامه چند می‌گیری حجاب نداشته باشی؟

فوتبال بازی کردن با حجاب به چه قیمتی؟

برخی بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان ایران در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود که چون حجاب را بیشتر دوست داشتیم و حجاب از فوتبال برایمان مهمتر بود مقابل اردن بازی نکردیم. در این خصوص ذکر چند نکته خالی از لطف نیست.

اول آنکه در این مورد اصلا فقط بحث بر سر اهمیت حجاب برای بازیکنان مطرح نیست و اینکه چون حجاب برای ایشان مهمتر از فوتبال بوده مقابل اردن بازی نکرده‌اند. باید در نظر داشت که این یک موضوع کاملا ملی است و تصمیم‌گیری در خصوص آن بر عهده بازیکنان تیم نیست. پاسخ به یک سوال این موضوع را بیشتر روشن می‌کند؛ فرض کنیم فوتبال برای اعضای تیم مهمتر از حجاب باشد آیا آنوقت می‌توانند بدون حجاب مقابل تیمی حاضر شوند؟! اهمیت این موضوع در مقام مقایسه دقیقا همانند حاضر نشدن ورزشکاران تیم ملی ایران مقابل حریفانی از رژیم صهیونیستی است.

ادامه فوتبال بازی کردن با حجاب به چه قیمتی؟