اکانت جیمیل داشت اما با کامنت کردن ِ متنهایش راحت تر بود. دو روز پیش کامنت یادداشتم را که دیدم، با متنی مواجه شدم که از طرف مرضیه بود و من زودتر چک نکرده بودم چون مسیجی بعدش نداده بود. طبق عادت همیشگی اش لینک های عکسی را هم زیر متنش گذاشته بود. دلم گرفت، یادم آمد به وقت هایی که مسیج میزد و میگفت: «چک کن کامنتت رو» و من وقتی می خوندم میگفتم همیشه ی خدا که عنوان نمیدی به متنت. می خندید و می گفت اینبار جبران می کنم. حالا با خودش، من اینبار عنوان نمی گذارم، قرار بود جبران کند…
در این برهه از زمان علم آموزی یکی از واجبات است. به طوری که هرفرد در تکاپوی کسب علم است. دختران و خانم ها در هر رده سنی، شاغل و خانه دار، مجرد و متاهل، پسران و آقایان هم همین طور. برخی برای رسیدن به مدرک، بعضی ها هم که نزدیک سن بازنشستگی هستند برای بالا بردن پایه حقوق.
اما آیا هر علمی ارزش این همه تکاپو را دارد؟ علم اگر در ثریا باشد هستند مردمانی از فارس که به آن دست خواهند یافت. ثریا کجاست؟ مریخ خودمان.
پس رسول اکرم (ص) آن روز، زمانی که اعراب ایرانی ها را عجم و مجوس می خواندند، این قدر به ما امید داشتند که مارا لایق دست یابی به علم حتی در دورترین کرات هم می دانستند.
