[ms 0]
هم امام موسی بن جعفر(ع)، هم نجمه خاتون و هم حضرت رضای ۲۵ ساله، منتظر دختری بودند که امام صادق نیز از روز تولد فرزندش، چشم به راه او بود.
یکی از شیعیان دیده بود که امام صادق با کودکی در گهواره سخن می گویند، تعجب کرد. امام فرمود: تعجب نکن، این کودک، فرزندم موسی است. خداوند از او دختری به من عنایت کند که نامش فاطمه است.. او در سرزمین قم به خاک سپرده می شود و هر کس مرقد او را در قم زیارت کند بهشت بر او واجب است.
***
اول ذیقعده سال ۱۷۳ ه.ق بود که فاطمه(س) آمد و رضا خندان(ع) به نظاره اش نشست. گویی با خود می گفت، هر کس او را ببیند انگار مرا دیده است، همان طور که بعد ها فرمود: من زار المعصومه بقم کمن زارنی، هر کس معصومه را در قم زیارت کند مثل این است که مرا زیارت کرده است.
***
عالم بعد از آن که پیامبر به شادی دلش زهرای مرضیه می فرمود فداها ابوها دیگر نشنید که معصومی به معصومه ای چنین بگوید.
جمعی از شیعیان وارد مدینه شدند تا سوالاتی از امام بپرسند، ایشان در مسافرت بود، آن ها پرسش ها را نوشتند و به خانواده امام دادند تا در سفر بعد جواب ها را بگیرند. هنگام خداحافظی، معصومه ی خردسال، نوشته ای به ایشان داد که پاسخ پرسش هایشان را در آن یافتند. در راه بازگشت امام را دیدند، ماجرا را بازگو کردند. امام نوشته را خواست، پاسخ ها را خواندو لبخند بر لب فرمود: فداها ابوها، فداها ابوها، فداها ابوها . پدرش به فدایش باد.
عالم به یاد فاطمه خندید!
***
فاطمه ی ۱۰ ساله پدر را از دست داد و غم و اندوهی به جانش نشست که فقط هم نشینی با برادرش، آرام جانش بود. حضرت معصومه از ده سالگی با برادر زندگی کرد و هر روز که می گذشت بیشتر شیفته امام می شد و به راستی که معصومه، شایسته همدمی بود برای برادر.
***
به علوم اسلام و آل محمد، آگاهی داشت که عالمه اش خواندند. محدثه بود چرا که راوی و حافظ احادیث پدرانش بود. معصومه بود و از گناه بری. پاک سرشت و پاک روش (طاهره)، نیکوکار (بَرّه)، ستوده (حمیده)، رشد یافته (رشیده)، پاک (تقیه)، پاکیزه (نقیه) و بانویی شایسته ( رضیه) و پسندیده (مرضیه) بود. اخت الرضا بود و عالمیان از فضائلش انگشت به دهان مانده بودند.
امام صادق(ع) فرمود که با شفاعتش همه شیعیان ما وارد بهشت می شوند، پس شفیعه روز قیامت لقبش دادند.
کریمه اهل بیت خواندنش هم روایتی دارد که خواهد آمد!
***
مامون به سیاست محدود کردن امامان ادامه داد، ولی ظاهر را نگه داشت و امام را به ولیعهدی خواند. در پس پرده با زور و در برابر چشمان مردم با خواهش. امام به خراسان رفت و بیش از همه معصومه ، گریان به راهش ایستاد.
***
یکسال بیشتر نگذشت که معصومه برای دیدار برادر به راه افتاد.، با تنی چند از یاران و برادران امام. زینب وار هر کجا که می رسیدپیام ولایت را با لحن فاطمی اش، ندا می داد. از علی می گفت و شیعیان علی. از فدک می گفت و حکومت بر سرزمین مسلمانان.
به ساوه که رسیدند مورد هجوم ماموران حکومتی قرار گرفتند، ۲۳ نفر از آنان شهید شدند، بانو اندوهگین و بیمار از قم پرسید. وقتی نزدیکی راه را شنید، فرمود: مرا به آن جا ببرید که از پدرم شنیدم که فرمود، قم مرکز شیعیان ماست.
چند روزی نگذشته بود که ایشان در سن ۲۸ سالگی و در اشتیاق دیدار برادر ، دیده از دنیا فرو بست.
***
حضرت معصومه ازدواج نکردند، چرا که کفوی برای ایشان نبود، همان طور که پیامبر فرمودند اگر علی نبود، برای فاطمه نیز همسری نبود. و همچنین هیچ کس جرات نمی کرد داماد امام کاظم باشد و در رنج و زندان و سختی روزگار بگذراند.
***
حضرت رضا که از وفات خواهر بسیار اندوهگین بود و از نبودنش دلتنگ، به یکی از یارانش فرمود: هرگاه نزد قبر خواهرم رفتی، بالای سر بایست. رو به قبله کن ، ۳۴ مرتبه الله اکبر، ۳۳ مرتبه سبحان الله و ۳۳ مرتبه الحمدالله بگو و پس از آن شروع به زیارت کرده بگو السلام علی ادم صفوه الله … که همان زیارتی است که در مرقد مطهر ایشان می خوانیم.
جز این نباید باشد که زیارت نامه معصومه را معصوم قرائت بفرماید.
***
و کریمه اهل بیت …
آیه الله سید محمود مرعشی، پدر آیه الله العظمی نجفی مرعشی، ختمی گرفت تا شاید به مزار مادرش رهنمون شود. شب چهلم خواب دید که امام باقر یا امام صادق به او فرمود: » علیک بکریمه اهل بیت» به دامن کریمه اهل بیت چنگ بزن.
ایشان که منظور را حضرت زهرا می پنداشت، عرضه کرد: محل قبر شریفشان را نمی دانم. امام فرمودند: منظور من قبر شریف حضرت معصومه است. خداوند به سبب مصالحی، اراده فرموده است که محل قبر شریف حضرت زهرا برای همیشه از همگان مخفی باشد، از این رو قبر حضرت معصومه را تجلیگاه قبر شریف حضرت زهرا قرار داده است. اگر قرار بر این بود که مرقد فاطمه زهرا آشکار باشد تمامی جلال و جبروتی که برای آن قبر شریف مقدر بود، اینک خداوند متعال همان جلال و جبروت را برای قبر مطهر حضرت معصومه قرار داده است.
***
السّلامُ علیکِ یا فاطمه بنتَ موسی بن جعفرٍ وَ حُجَّتِهِ وَ اَمینهِ
سلام بر تو ای فاطمه دختر موسی بن جعفر و حجت و امین موسی بن جعفر