شده تا به حال تلخ بخندی؟ آن‌قدر که گوشه‌ای از روحت، از طعم این تلخی عمیق، همیشه در رنج باشد؟!
مقابل پرده‌ی سفید سینما نشسته‌ای؛ از موارد معدودی که بگذریم، چندان فرقی نمی‌کند که بر روی نیم بلیطی! که در دست داری، نام کدام فیلم نوشته شده است. فیلم که شروع می‌شود از همان سکانس آغازین، مثلث‌ها و بلکه مکعب‌های عشقی شکل می‌گیرد. دغدغه‌هایت، اگر زمینی نشده باشند و از آرمان‌هایت فاصله نگرفته باشی، نرم نرمک سنگینی یک درد را بر روی سینه‌ات حس می‌کنی. آزادی روابط بین دو نامحرم که با خوش‌بینانه‌ترین نگاه هم، نمی‌توان نامی جز دوستی بر آن گذاشت، نامیده شدن شخصیت‌های معتاد و قاچاقچی به نام مبارک آئمه‌ی معصومین-علیهم السلام- ، برخورد‌های فیزیکی زن و مرد بازیگر فیلم، عاشقانه‌های بی در و پیکر، پوشش نامناسب بازیگران زن، زوم کردن‌های متعدد بر روی صورت آرایش کرده‌ی آنان، نمایش واضح و بی ابهام استعمال مواد مخدر، …
باز هم باید بگویم؟!! یک فیلم و دو فیلم که نیست، صحبت از وسعت سینما و تلویزیونی است که در دو راهی نمایش ارزش‌های مذهبی و عقب نماندن از ژست‌های روشنفکری غربی، عمری گاه به نعل و گاه به میخ کوفته و این تلفیق نامیمون را به فال نیک گرفته‌اند. و نه عجب که در این میان، قوانین ساخت فیلم در ایران، حتی از سوی خود قانون‌گذاران نیز مورد غفلت و شاید هم تغافل واقع شده است:
مواردی که سینما گران در تولید فیلم ها ،موظف به رعایت آن هستند:
کاربرد پوشش مناسب زنان (به‌جز صورت و دستها تا مچ(!
خودداری مردان از پوشیدن لباس زنان و بالعکس!!
عدم استفاده از لباس‌های نامتناسب و غیرمقبول عرف جامعه!!!
عدم نمایش چهره‌ی آرایش شده‌ی بانوان!!!!
ارائه‌ی الگوی رفتار اجتماعی سالم. بنابراین هرگونه شوخی، گفتار و رفتار، ایما واشاره بین شخصیت‌های زن و مرد فیلم نباید حاکی از شکستن و یا تعرض به ارزش‌ها و حرمت‌های رفتاری مورد قبول جامعه باشد!!!!!
خودداری اکید از نماهای با قاب تصویری درشت از چهره‌ی بانوان!!!!!!
عدم تماس بدنی بین زن و مرد!!!!!!!
عدم استفاده از وسایل خاص (مانند چادر) توسط شخصیت‌های منفی!!!!!!!!
عدم استعمال سیگار، پیپ، مشروبات الکلی ،مواد مخدر و افیونی!!!!!!!!!
عدم نمایش هرگونه عیاشی و وسایل آن!!!!!!!!!!
این جور وقت‌هاست که خنده‌ی تلخی مهمان صورتم می‌شود و نیک می‌دانم گوشه‌ای از روحم، از طعم این تلخی عمیق، همیشه در رنج می‌ماند.