به بسیاری از خانمهای محجبه، پیش از آن که بخواهند دربارهی حجاب تصمیمی بگیرند یا فرصت انتخابی داشته باشند، این حکم الهی توسط خانواده آموزش داده میشود و معلوم نیست که اگر در خانوادهای غیر از خانوادهی کنونیشان متولد شده بودند، آیا باز هم چنین روندی را پیش میگرفتند یا خیر. «حنان ترک» بازیگری مصری است که چندی پیش به اختیار «خودش» حجاب را برگزید.
اگر هرکدام از ما روزی متوجه شویم از زمان تولدمان حسابی برایمان باز شده و از آن روز تا کنون به طور مداوم به این حساب پول ریخته میشود، در صورتی که به عامل این کار اعتمادی نسبی داشته باشیم، حتی اگر دلیل اقدامش را ندانیم، سپاسگزار او خواهیم بود، این طور نیست؟
انگار خیلی از مایی که محجبهایم فراموش کردهایم، ناخواسته ولی بیزحمت خداوند چنین نعمت بزرگی را به ما اعطا کرده. نعمتی که خیلی از کسانی که دیرتر به آن رسیدهاند، حسرت تک تک ثانیه های نداشتنش را میخورند. حنان ترک دربارهی این دوران این طور میگوید: « دوران زیانباری بود و ای کاش از روز اول حجاب را انتخاب کرده بود.» «امیدوارم خداوند مرا ببخشد چرا که از روی ناآگاهی به مسائل شرعی این کار را انجام میدادم. اگر چه اعتراف میکنم که این توجیه خوبی نیست. چرا که من به اندازه ی کافی تلاش نکردم تا دین و آیین خود را به خوبی بشناسم»
حقیقتا آیا ما قدر پوششی که بر تن داریم و باعث حفظ ما دربرابر خیلی ناملایمات شده را میدانیم و سپاسگزار این نعمت بزرگ هستیم؟
از طرفی، این بازیگر مصری به خاطر انتخاب خود متحمل رنجهایی شده و بالاجبار از یک سری منفعتهای زندگی خود گذشته است. مثلا همسر وی، حاضر به پذیرفتن تغییر رویهی او نشده، بنابراین زندگی مشترکشان را خاتمه دادهاند. یا خیلی موقعیات شغلی خود را به خاطر حفظ عفاف، ار دست دادهاست. یا در محل کار خود (او یک سالن آرایش هم دارد) حاضر به پذیرفتن هر خانمی نیست و اعتقاد دارد که «مسلمانان غیر محجبه و هرکسی که حجاب را رعایت نکند اجازه ورود به تالار آرایشی را نخواهد داشت. موی آشکار و بی حجابی فتنه است و من نمیتوانم در این گناه آنها را کمک کنم و دختران بیحجاب با آرایش کامل از آنجا خارج شوند و نگاه مردان را به خود جلب کنند»
چطور این خانم حاضر شده تمام موقعیتهای این چنینی را از دست بدهد بی هیچ شکی، و کلامش هم سراسر قدردانیست و از این تغییر خوشحال است و فکر می کند «لذت عبادت و تقرب به خداوند را به دست آورده» ولی گاهی بعضی از ما در برخی محافل از حجاب خود احساس شرمساری و خجالت میکنیم؟ خانم دیگری را به یاد دارم که به تازگی مسلمان شده بود و چند سال پیش در تلویزیون راجع به مسخره کردنهای خانوادهی خود میگفت. او با قاطعیت پاسخ داده بود: «این روسری که به سر دارم، تاج بندگی من است.» ولی بعضی از ما شاید در برابر همچین تمسخری احساس حقارت کنیم و به قول معروف کم بیاوریم.
به نظرم عاملی که توانسته افراد این چنینی را اینگونه نسبت به کار خود نفوذناپذیر کند این است که آنها با آگاهی به این نعمت دست یافتهاند. درواقع لزوم و وجوب داشتن حجاب و حفظ عفاف را درک کردهاند. برای محکم و ثابتقدم شدن، ما نیز باید آگاهی و بصیرت خود را تا جایی که ممکن است افزایش دهیم. تا در راه خود استوار قدم برداریم.
به نظر من اگه آدمی به چیزی اعتقاد پیدا کنه، در راه اعتقادش حاضره همه چیزش رو از دست بده.
سایت زیبایی دارید. امیدورام کسایی که باید استفاده کنند هم ازش با خبر باشند
حق یارتون
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز