این دو سه پاراگراف را خطاب به مسئولان کشورم می نویسم: ما چارقدیان، دو مصاحبه‌ی «حجاب ِ با دیانت زیباتر از حجاب با سیاست است!» و «در کشور ما زن‌بودن مساله است!» را که به‌اتمام رساندیم، حسابی جای ِ خالی دختران ایرانی را در این کاروان حس کردیم.
کاروان شکست ِ حصر ِ غزه هم آمد و رفت. آنچه برایمان باقی ماند خاطره ای زیبا از همراهی و هم‌رأیی مردمی از قاره بزرگ آسیا برجای ماند. مردمی که نه ادیان مختلفشان آنها را از هم دور کرده و نه ملیت‌های گوناگون‌شان. در این میان سنی و شیعه و کاتولیک و هندو و … ، از هند و پاکستان و ایران و چین و اندونزی و دیگر ملت‌ها همراه شده و همه با هم برای آزادی انسان‌هایی در سرزمینی دیگر هم‌صدا شدند.
برای نشریه‌ی دخترانه‌ی ما که به همه‌ی امور، دخترانه نقبی می‌زند، این نکته حائز اهمیت بوده که زنان و دخترانی نیز، از ملیت‌های مختلف، همراه و همپای مردان کاروان حضور داشتند. اینان مسیر هندوستان تا غزه را با تمام مصائبش طی می‌کنند تا تسلی‌بخش مردم بی‌دفاع غزه باشند. ایرانیان آزاده‌ی بیشماری را نیز با خود همراه کردند که در این‌میان حضور زنان و دختران بی‌نظیر بود. ما این حضور را دیدیم. اما نتوانستیم مکتوبش کنیم با مصاحبه ای.
هیچ خبری از همراهی ِ دختران ایرانی با کاروان تا شهر غزه نه به دست ما رسید و نه خواستند که برسد. باید اشاره کرد که در طی حضور این کاروان در ایران، دختران ِ عضو اتحادیه بین‌المللی امت واحده که حامی این کاروان در ایران بود با کاروان همراه بودند. گفتند که شاید هموطنان ایرانی‌مان حق ورود به مرز فلسطین اشغالی را ندارند. اما شنیدیم و خواندیم که محمدرضا قدمی، پژوهشگر پرسابقه جنگ و رضا امیرخانی نویسنده ایرانی‌مان هم با این کاروان همراه شده‌اند. و حالا من مانده ام و علامت سوالم؛ دلیل این سانسور چه بوده ست؟
……
فردا سومین نشست وزرای زن کشورهای عضو کنفرانس اسلامی‌ست. این اجلاس می‌خواهد به نقش زنان و دختران در تمامی زمینه‌های مشارکتی اجتماعی بپردازد. چارقد ِ دخترانه مان نیز در این نشست حضور دارد. سعی می‌کنیم علاوه بر سیاست های متنی روز مره مان، با مصاحبه‌های پرباری از وزرای زن ِ مسلمان نیز به‌روز شویم.