امام علی (علیه السلام) : تیزی و برندگی زبانت را، به سوی کسی که تو را سخنگو ساخته است مگیر، و رسایی گفتار و قدرت بیان خود را، بر ضد کسی که به تو قدرت گفتار آموخته است ، بکار مبر.
شرح : امام علیه السلام ، همواره در مورد احترام معلم و آموزگار، سفارش میفرمود، و دیگران را، به ارزش و اهمیت احترام نمودن به آموزگاران ، متوجه میساخت . تا جایی که خود، با آن دریای علم و دانش که داشت ، همیشه می فرمود: کسیکه به من یک کلمه بیاموزد، تا پایان عمر، غلام و بنده او خواهیم بود .
یک نمونه درخشان و با شکوه دیگر، برای آنکه بدانیم اسلام چه احترام شایانی برای معلم و آموزگار قائل شده است ، توجه به وضع اسیر جنگی در صدر اسلام است . در آن جنگها، پیامبر اکرم (ص )، به کسانی که تا ساعتی پیش ، شمشیر بر دست ، با سپاه مسلمانان جنگیده بودند، اجازه می فرمود که هر کدام ، به ده نفر از مسلمانان سواد خواندن و نوشتن بیاموزند، و پاداش این سواد خواندن و نوشتن بیاموزند، و به پاداش این سواد آموزی از اسارت آزاد شوند .
امام علیه السلام نیز، در این کلام عمیق و پر معنی ، در همین باره سخن گفته ، و دیگران را به احترام نمودن به معلم آموزگار، متوجه ساخته و ترغیب و سفارش فرموده است . ما نیز، باید از پیشوای راستین خود بیاموزیم . یعنی هرگز نباید تیزی و برندگی زبان خود را بسوی پدر و مادر، یا خواهر و برادر بزرگتر، یا هر کسی که در راه به سخن آمدن ما زحمت کشیده است ، بگیریم . و همچنین هیچگاه نباید رسایی کلام و قدرت بیانی را که از معلم و یا شخصی دیگری آموخته ایم ، بر ضد خود او بکار بریم . زیرا، چنین کاری نا سپاسی است ، و در اسلام ، ناسپاسی ، زشت و ناپسند شمرده می شود .
اندرزهایی از نهج البلاغه، بلاغ.نت