– امنیت! نظرت راجع به امنیت چیه؟ امنیت یعنی چی؟
– یعنی در امان بودن. یعنی مطمئن باشی که چیزی بهت آسیب نمی‌رسونه.
– می‌تونی بگی آدم از چه نظر باید امنیت داشته باشه؟
– خب از نظر جانی، مالی،… دیگه… همین دیگه!
– همین؟ فقط همین؟!
– آره دیگه! اگه جونت در امان باشه راحت می‌ری و میای. مالت هم اگه امنیت داشته باشه، مطمئنی که سرمایه‌ات همیشه محفوظه. مگه تو نظر دیگه‌ای داری؟
– معلومه! به نظر من فکر و روح انسان هم باید امنیت داشته باشه.
– یعنی چی؟ متوجه منظورت نمی‌شم.
– بذار برات توضیح بدم. اول از همه مشخصه که یک چیز ارزشمند باید در امان باشه. جان و مال که تو بهش اشاره کردی، توی زندگی چیزای ارزشمندی هستند. من فکر می‌کنم فکر و روح هم نیاز به امنیت دارند؛ چون خیلی با ارزش‌اند. البته فکرهای خوب و روح‌های سالم. این امنیت هم زمانی تأمین می‌شه که بدونی کسی یا چیزی وجود نداره که بتونه فکر یا روح بیمار رو بهت تحمیل کنه.
– درسته. تا حالا بهش فکر نکرده بودم. نکته جالبیه! فکر می‌کنی تو جامعه‌ی امروز ما امنیت فکری و روحی وجود داره؟
– از نظر من نه! جامعه‌ی امروز پر از عواملیه که برای فکر و روح انسان‌ها مثل سم هستند و می‌تونند اون‌ها رو به انحراف و نابودی بکشند. مسائل ناامنی که امروزه می‌تونند درگیری روحی و فکری ایجاد کنند در سطح جامعه‌ی ما خیلی زیادند؛ مثل مدگرایی، ترویج زرق‌وبرق و چشم‌وهم‌چشمی، فرهنگ‌های غلط غربی، افکار سیاسی-اجتماعی ناصحیح، رواج بی‌مذهبی… و هزار مسأله‌ی دیگه. وجود همه‌ی اینا باعث می‌شه که به این نتیجه برسیم که ما در جامعه از نظر فکری و روحی دارای امنیت کافی نیستیم، که البته این یک پدیده‌ی طبیعیه.
– خب اگه دقت کنی، برای ایجاد امنیت جان و مال، به هر حال روش‌هایی وجود داره. تو فکر می‌کنی روش‌های ایجاد امنیت روحی و فکری چیه؟
– از دید من مهم‌ترین عامل تأمین کننده‌ی امنیتِ روح و فکر، خداونده. همون آیه‌ی معروف «الا بذکر الله تطمئن القلوب»! با یادآوری خدا و این‌که همیشه در برابر او هستیم، می‌تونیم فکرهای مسموم رو از ذهن‌مون دور کنیم؛ روح‌مون رو سالم نگه داریم و امنیت رو برای این دو اصل مهم وجود انسانی‌مون ایجاد کنیم تا فکرهامون رو به سمت مسائل مهم و اساسی‌تر زندگی و روح‌مون رو به سوی مقصد هستی سوق بدیم.
– عالیه! هیچ به این مسائل فکر نکرده بودم. کاش همه‌ی انسان‌ها به غیر از جان و مال‌شون به فکر و روح‌شون هم اهمیت می‌دادند. اما خب، دنیاست و آدمی‌زاده دیگه. نمی‌شه که همه حواس‌شون به همه جا باشه. بعضی‌ها گاهی نیاز به تلنگر دارند!