اللهم ارزقنی فیه فضل لیله القدر و صیر اموری فیه من العسر الی الیسر و اقبل معاذیری و حط عنی الذنب و الوزر یا روفا بعباده الصالحین…
الهی! شب های پر قدر ِ قدر گذشت و قدر ندانستیم. گفتی بیست و هفتمین روز از ماه مبارک نیز نور امیدی از لیالی قدر است.
تو خود عالمی بر احوال دنیا و ما کودکان جاهلت فضل این شب و روز مبارک را از تو طلب می کنیم؛ نگاه ما به بزرگی توست و الطاف بی نهایتت، جز این هر چه از اعمال داریم خجلمان می کند.
خدایا! روح بزرگت را در ما دمیدی و در قالب جسمی آفریدی. این جسم نحیف در چارچوب نگنجد. روح خدایی مان تقلا می کند و به در و دیوار قفس تن می کوبد.
هرچه از دنیا می بینیم بر ما گران و سنگین است؛ مگر نه این است که از عالم بالاییم و اول و آخر منزلمان در آغوش توست؟ دنیا گرانمان است؛ جز آنکه نظر تو باشد. امور را بر ما آسان کن.
پروردگارا! با همه ادعاهامان در مقابل گناه کودکی بیش نیستیم. خیرمان را تو می دانی . ندانسته دست به آتش می بریم و برای مرهم درد هم تو تنها پناهمانی.
بار معصیت کمرمان را شکسته و گوش ناشنوای این تن باز خودش را به کری می زند. تو خود بهتر می دانی چه آفریدی! عذرهایمان را بپذیر و گناهانمان را بریز.
ای مهربان به بندگان شایسته خود!