امسال برای سفره هفتسین، ماهی قرمز نمیگیرم. هر چیز قرمزی من را یاد رنگ سرخ پرچم بحرین میاندازد؛ رنگ سرخی که حاصل خون برادران و خواهران من در این کشور است که جلابخش خیابانهای منامه شده؛ خیابانهایی که تاب تحمل شعارهای آزادی و عدالتخواهانه را نداشتند؛ مانند کوچههای نامنظم مکه و طائف که تاب روشنگری رسولالله را نداشتند و بر روی بهانه خلقت خاکستر ریختند و سنگش زدند.
چه فرقی میکند که در خیابانهای منامه باشی یا کوچههای مکه. چه تفاوتی است میان ابوسفیان در سالهای پیش از هجرت و پادشاه بحرین رد سال ۲۰۱۱ زمانی که هر دو تحمل شنیدن فریاد الله اکبر را ندارند و عدالتخواهان را رجم میکنند؛ حالا گیرم ابوسفیان با سنگ و آلخلیفه با مسلسلهای اهدایی خادم الحرمین! راستی، ابوسفیان هم پردهدار کعبه بود…
امسال برای سفره هفتسین، سکه نمیگیرم. پول من را یاد دلاریهای سعودی میاندازد؛ یاد خیانت خادمالحرمین الشریفین؛ یاد تانکهای Made In USA که از سرزمین عرفات راهی بحرین شدهاند تا مسلمانان لبیکگو را زیر شنیهای خود لگدمال کنند.
منامه الان معرکه بدر است. یک سو سپاه اندک ولی با ایمان و سوی دیگر، لشگر کفار که کم از سپاه ابرهه ندارد و این ما هستیم که باید ابابیل شویم و سجیل نفرت از استکبار و استبداد را به سمت حکام بحرین نشانه بگیریم. راستی، نشانی سفارت بحرین را بلد هستیم؟
امسال برای سفره هفتسین، سیب سرخ نمیگیرم. نمیخواهم حواشی دنیا همچون درخته ممنوعه من را بفریبد و غافل شوم از مکر شیاطین در بحرین؛ مکری که اکنون تجسم یافته و در لباس پردهداران کعبه، آرایش نظامی گرفته است.
سپاه ابرهه اکنون سوار بر لندکروزهای جنرال موتور است و قصد دارد پرتو مشعشع اسلام انقلابی را به خیال خود خاموش کند. گسیل نیرو از حرم امن الهی برای قتل عام طواف کنندگان؟ الله الله از این همه وقاحت و بیشرمی. الحق که روی ضحاک و نرون و آتیلا را هم سفید کردهای شیخ! راستی؛ ابلیس هم پردهدار حریم الهی بود…
امسال برای سفره هفتسین، فقط سبزه میگیریم. سبزترین آرزوهایم را به انتظار فرج سبز آن برگزیده خدا گره میزنم و امیدوارانه برای رویش جوانهها سبز پیروزی و فتح در میان برادران و خواهران بحرینی دعا میکنم. خیابانهای منامه امروز تجلی حج ابراهیمی است؛ باید اسماعیل زندگی را قربانی کرد و به رب العاملمین توکل کرد و برای رهایی برادران و خواهران به میدان آمد. ای قوم به حج رفته کجایید…