اسماء آسمانی

وقتی انتظار تولد کودکت را می‌کشی، کنار همه ذوق و شوق‌هایت برای ورودش به این دنیا، باید برای انتخاب اسمش هم کلی ذوق و شوق داشته باشی و اندکی وسواس هم… قرار باشد هر روز کودکت را صدا بزنی، با او حرف بزنی، خطابش کنی با مهربانی، خب به حتم نیاز به اسم دارد دیگر؛ شاید با خودت فکر می‌کنی اسم کودکم باید طنین زیبایی داشته باشد، شاید هم می‌اندیشی که باید معنای خوبی داشته باشد و شاید هم می‌خواهی که تک باشد … در هر حال یادت باشد انتخاب اسمی زیبا و البته با معنا، از اولین حقوقی است که کودکت دارد.

انتخاب نامی زیبا و بامسما و صد البته معنادار، فکر می‌کنم کار چندان سخت صعبی نیست، وقتی رسول خاتم صلی الله علیه و آله بهترین نام‌ها و زیباترین‌شان را برای فرزندانش برمی‌گزید. نام‌ها و القاب زیبای بانوی دو عالم، حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها شاهد و مصداقی است مجسم برای این ادعای‌م…

انسیه: حضرت نصیبی از بهشت داشت، از این رو او را حوراء انسیه می‏‌گویند؛ یعنی انسانی فرشته صفت.

حبیبه: زنی محبوب و دوست‌داشتنی، زنی که او را دوست داشته باشند و فاطمه علیها السلام را همه دوست داشتند و دارند.

حرّه: هر زن آزاده را حُرّه می‌گویند و زنی آزاده ‌تر از فاطمه علیها السلام در دنیا یافت نمی‏‌شود.

حوراء: زنی که چشمانی زیبا دارد که سفیدی (بدن) او را نهایت سفیدی و سیاهی (چشمان) او نیز در نهایت سیاهی است که این یکی از صفات حورالعین (فرشتگان) است.

حوریه: فاطمه‏‌زهرا علیها السلام فرشته خصال بود، بوی بهشت می‏‌داد و همچون فرشتگان همواره باکره بود.

راکعه: زنی را که اهل رکوع بر درگاه احدیت باشد، راکعه می‌گویند و فاطمه علیها السلام همیشه اهل رکوع به درگاه خداوند بود.

ریحانه: زهرا علیها السلام گلی خوشبوی بود که همواره بوی بهشت می‏‌داد.

ساجده: زنی را که پیشانی بر درگاه حضرت حق بساید، ساجده گویند و زهرا علیها السلام همیشه سجده‌کننده به درگاه خداوند بود.

سعیده: زن خوشبختی را که عاقبت به خیر باشد، سعیده گویند.

صابره: زن صبوری که سختی‌ها را تحمل نماید، شکیبا باشد و بر مشکلات لبخند زند.

صادقه: زنی را که راستگو باشد و فاطمه علیها السلام، نه تنها صادقه بود؛ بلکه صدیقه نیز بود.

طبیه: زن پاک و طاهر را طیبه گویند و فاطمه علیها السلام هم دارای طهارت ظاهری و هم پاکی معنوی بود.

عارفه: زنی را که دارای شناختی نیکو از معارف حقه باشد، عارفه گویند و زهرا علیها السلام زنی آگاه به حق پیامبر صلی اللَّه علیه و آله بود.

عذرا: یعنی دوشیزگی و فاطمه‏ علیها‌السلام همچون حورالعین که به تصریح قرآن دائماً باکره هستند، همیشه باکره بود.

علیمه: زنی را که دانش فراوان داشته باشد، علیمه می‌گویند و زهرا علیها السلام بر همه‏ علوم، آگاه بود تا آنجا که ائمه‏ اطهار علیهم السلام برای روشن شدن حوادث آینده، به «صحیفه فاطمیه» مراجعه می‏‌کردند.

فاضله: زنی را که دارای منقبت و فضیلتی باشد، فاضله می‌گویند و زهرا علیها السلام عین فضیلت است.

فریده: هر چیز که مانند درّ و گوهر نایاب و نفیس باشد، فریده می‌گویند و فاطمه‏ علیها السلام، گوهری بی‏‌نظیر در میان تمام زنان جهان است.

کوثر: خیر و برکت فراوان است و فاطمه‏ علیها السلام خیر کثیری بود که به پیامبر صلی اللَّه علیه و آله عطا شد.

کوکب: ستاره‏ درخشان و زهرا علیها السلام در بین زنان جهان، مانند ستاره‏ درخشانی است که در میان تمام زنان عالم می‌درخشد.

معصومه: زنی که دارای مقام عصمت از گناه باشد و فاطمه‏ علیها السلام دارای مقام عصمت بود؛ هم عصمت از گناه، هم عصمت از خطا و اشتباه و حتی از سهو و نسیان نیز در امان بود.

مهدیه: زنی که هدایت شده باشد و فاطمه علیها السلام از طرف خداوند مورد هدایت قرار گرفته بود و هرکس خداوند او را راهنمایی کند، هیچ‏گاه گمراه نخواهد شد.

وحیده: تنها و یگانه و فاطمه‏ علیها السلام پس از شهادت پیامبر صلی‌اللَّه علیه و آله همیشه تنها و بی‏‌یاور بود.

بتول: جدا و ممتاز از دیگران و فاطمه علیها السلام از همه زنان جدا وممتاز بود.

حانیه: زنی که با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان است.

حصان: پارسا و عفیف.

راضیه: کسی که به تقدیر و قوانین الهی خشنود بود.

زکیه: پاک و پاکدامن و وجودی پربرکت.

زهرا: درخشان، نورانی و درخشنده.

سماویه: گرانبها و گوهری آسمانی.

طاهره: پاکیزه، بی‌عیب، پاک و معصوم.

فاطمه: زنی که خود و پیروانش را از آتش بازداشته و در امان نگاه داشته.

مبارکه: وجود پر برکت.

محدثه: آن که فرشتگان با او سخن می‌گویند.

مرضیه: آن‌که خداوند پیوسته از او و کردارش راضی است.

نوریه: فاطمه علیها السلام وجودی از نور است و انوار او تا ابد آفاق زندگی بشریت را روشن می‌سازد.

برای اطلاعات بیشتر، ر. ک : امالی صدوق، ص ۴۷۴، ح ۱۸؛ بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۱۶؛ مناقب خوارزمی ، ص۲۲۹؛ علل‌الشرایع، ص ۱۸۱؛ تفسیر فرات کوفی ، ص ۱۱۹؛ عوالم‌العلوم، ج ۶، ص ۴۶؛ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۵۰ و … .