آقای وزیر آیا این شیوه سهمیه‌بندی، عادلانه است؟

در اخبار خبری مبنی بر حذف جذب دختران در برخی رشته‌های دانشگاهی بر روی سایت‌های خبری قرار گرفت و علی‌رغم اهمیت این موضوع برای دختران که بیش از ۶۵ درصد ورودی دانشگاه‌های کشور ما را تشکیل می‌دهند، چندان بدان توجهی نگردید و مطابق معمول در این مورد مانند موارد مشابه دیگر در جامعه دختران با بی‌عدالتی مواجه گردیدند و هیچ‌کس اعتراضی هم نکرد. اما این کار از کجا ناشی می‌شود و نتیجه چه طرز تفکری می‌باشد؟

در چند وقت اخیر و یا از کمی قبل‌تر همواره بحثی در میان مسئولین و متفکرین ما مطرح بوده است که دختران باید در رشته‌های متناسب با روحیات خودشان ادامه تحصیل بدهند و در امتداد همین طرز تفکر، نتیجه‌گیری بدانجا رسیده است که دختران را از ادامه تحصیل در برخی رشته‌ها محروم نمایند. اما این نوع نتیجه‌گیری؛ یعنی به تبعیض رسیدن از تناسب روحیه‌ای، مورد انتقاد جدی است، گرچه ممکن است اصل حرف درست باشد.

اولین نکته این است که نوع روحیه افراد از چه ناشی می‌شود؟ قطعا پاسخی که می‌توان داد اینست که برخی ریشه در فطرت فرد دارد و بخش بسیاری از آن از جامعه و فضای تربیتی فرد ناشی می‌گردد. به‌واقع محیط اجتماعی با اثرات و نوع نگاهی که به فرد می‌نماید سبب تصمیم‌گیری او خواهد شد.

شاید تا حدود زیادی می‌توان گفت که جمله سیمین دوبوار «ما زن به دنیا نمی‌آییم، ما زن می‌شویم» درست باشد؛ درواقع متاسفانه فرهنگ غلط تربیتی در جامعه ما باعث شده است که دختران ما برای مقابله با این وضعیت به سمت تقابل روی بیاورند؛ یعنی بخواهند و مجبور باشند به مقابله به‌مثل دست بزنند و جایگاه‌های پسران را تصاحب نمایند.

تبعیض‌ها و برخی محدودیت‌های بی‌مورد باعث ایجاد فشار بر روی دختران گردیده است که فشار زیادی بر آن‌ها وارد می‌نماید. نمونه‌ای از این فشارها همین حذف آن‌ها از انتخاب برخی رشته‌های دانشگاهی است.

براساس آموزه‌های دینی ما، زن و مرد از نظر عقلی تفاوتی ندارند و به‌واقع خودشان می‌توانند برای خود تصمیم بگیرند و اگر ما با رویکرد حذفی به دختران در برخی موارد که منطقی هم به نظر نمی‌رسد، نگاه کنیم به سلب آزادی آن‌ها پرداخته‌ایم.

بحث دیگری مطرح می‌شود که اصلا از کجا می‌توان اثبات کرد که برای نمونه رشته ایکس با دختران سازگاری ندارد حال اینکه برای نمونه در طرف مقابل اگر مردی آشپز ماهری شد به او بگوییم با مردبودن تو در تناسب نیست. در واقع می‌توان گفت که استعدادهای بالقوه در زن و مرد وجود دارد و آنچه سبب بروز یا سقوط آن می‌گردد تا حدود زیادی فضای تربیتی خانوادگی و محیط اجتماع است.

پس اگر قرار باشد کاری برای دختران انجام دهیم بهتر است که آن‌ها را درست تربیت کنیم و به آن‌ها صحیح فکر کردن را بیاموزیم تا خود به صلاح خویش عمل نمایند نه اینکه آن‌ها را حذف نماییم و مجبور کنیم کاری را به زور انجام دهند.