تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها همواره از موارد موردبحث میان مسئولین و کارشناسان مذهبی و دانشگاهی و روشنفکران بوده است. عده‌ای تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها را یکی از راه‌های اسلامی‌شدن آن می‌دانند و عده‌ای دیگر با استدلال عدم توانایی کنترل روابط دختر و پسر در خارج از دانشگاه و همچنین ارتباطات نوین امروزی، این طرح را شکست‌خورده می‌دانند و به نقد آن می‌پردازند.
آزادی از هر جهت هم امری ضروری است و هم امری مقدس. در واقع حقی است که خداوند در اختیار انسان قرار داده است و کسی نمی‌تواند آن را سلب نماید. براساس یک دسته‌بندی، شهید مطهری آزادی‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کند؛ آزادی‌های حیوانی و آزادی‌های انسانی. ایشان در تعریف هر یک اینگونه بیان می‌نماید که:
۱. آزادی حیوانی یعنی آزادی شهوات، آزادی هوا و هوس‌ها، آزادی تمایل به جنایت‌ها و اگر به زبان قدما بخواهیم بحث کنیم باید بگوییم آزادی قوه غضبیه و آزادی قوه شهویه.
در اخبار خبری مبنی بر حذف جذب دختران در برخی رشته‌های دانشگاهی بر روی سایت‌های خبری قرار گرفت و علی‌رغم اهمیت این موضوع برای دختران که بیش از ۶۵ درصد ورودی دانشگاه‌های کشور ما را تشکیل می‌دهند، چندان بدان توجهی نگردید و مطابق معمول در این مورد مانند موارد مشابه دیگر در جامعه دختران با بی‌عدالتی مواجه گردیدند و هیچ‌کس اعتراضی هم نکرد. اما این کار از کجا ناشی می‌شود و نتیجه چه طرز تفکری می‌باشد؟
در چند وقت اخیر و یا از کمی قبل‌تر همواره بحثی در میان مسئولین و متفکرین ما مطرح بوده است که دختران باید در رشته‌های متناسب با روحیات خودشان ادامه تحصیل بدهند و در امتداد همین طرز تفکر، نتیجه‌گیری بدانجا رسیده است که دختران را از ادامه تحصیل در برخی رشته‌ها محروم نمایند. اما این نوع نتیجه‌گیری؛ یعنی به تبعیض رسیدن از تناسب روحیه‌ای، مورد انتقاد جدی است، گرچه ممکن است اصل حرف درست باشد.
اپیزود اوّل:
همیشه این هفته آخر سال تو دلم یه جوری میشه. ناخودآگاه به سالی که پشت سرم بود و سالی که میاد نگاه می‌کنم. امسال تو این‌روزای آخری همین حالی بودم. به پارسال که نگاه می‌کردم می‌دیدم خیلی کارای خوبی کردم، مطالعم بیشتر شده، چندتا دوست جدید پیدا کردم با بچه‌های ۴قدی و با سردبیری که ادب و رفتارش برام خیلی جالب بود آشنا شدم و در کنار این کارا بازهم درس خوندم، ولی در عوض فعالیت‌های دانشجویی‌م که عاشقشونم یه‌کم کمرنگ شد.
مورد انتقاد واقع‌شدن بحث پوشش بانوان جهت حضور در جامعه همیشه وجود داشته و دارد. همیشه نیز مردم و مسئولان مختلف در اعتراض به عدم برخورد با این وضعیت می‌پردازند.
اما در این میان به‌نظر می‌رسد که یک نکته فراموش می‌شود و آن اینست پس چه هنگامی باید مردان نگاه خود را کنترل کنند؟ اینجاست که گاهی اوقات صدای دختران و زنان ما به بلند می‌شود به نشانه اعتراض به اینکه هر چند با پوشش مناسب و اسلامی و در جامعه و محل کار و فعالیت خود ظاهر می‌شویم از نگاه و برخی مزاحمت‌ها در امان نیستیم؟