مهمان چارقد، به صرف خورش فسنجان

یک دوست دارم که اسمش نسیم است. فکر می‌کند فقط خودش کدبانو است چون تاکنون چیزی از هنرنمایی‌های من ندیده است. دلم می‌خواهد نسیم این ستون را ببیند و فکر نکند اگر آمد خانه ما گرسنه می‌ماند.

فسنجان را انتخاب کردم چون در انتخاب غذا، اسم اهمیت زیادی دارد. همان‌طور که از اسمش برمی‌آید؛ فسنجان غذای خوبی است. یعنی برای نشان دادن کدبانوگری حرف ندارد. البته قابل ذکر اینکه غذای خاص است؛ مثلاً قورمه‌سبزی را اکثراً دوست دارند اما برای مهمانی که از روحیاتش خبر ندارید؛ این غذا را با احتیاط بپزید چون هم ترش و شیرین، هم چسبناک است! بعضی گمان می‌کنند پختن فسنجان سخت است اما قول می‌دهم از گودر صفر کردن با اینترنت هوشمند آسان‌تر باشد. امتحان کنید.

برای پنج نفر آدم بزرگ حدود ۵۰۰ گرم مغز گردو را با هاون دستی یا برقی آسیاب می‌کنیم. یک مرغ را با دو پیاز و زردچوبه می‌گذاریم بپزد. توی ظرف دیگری گردوها را تفت می‌دهیم و حدود دویست و پنجاه میلی‌لیتر رب انار به آن اضافه می‌کنیم به‌همراه آب، تا زمانی که روغن بیافتد اجازه میدهیم با شعله ملایم بپزد.

گوشت پخته شده مرغ را از استخوان جدا می‌کنیم و ریز کرده؛ به ظرف حاوی گردو و رب انار اضافه می‌کنیم. نیم‌ساعت قبل از خاموش کردن اجاق، نمک به میزان لازم و شکر به مقدار دلخواه درون قابلمه می‌ریزیم. اگر شیرینی شکر را تاب نمی‌آوریم، یک قاشق چایخوری آبلیمو اضافه میکنیم. وقتی خورش جا افتاد توی ظرف می‌کشیم. با پلو نوش جان می‌فرماییم.