[ms 0]
اواسط شهریور که شد، قد برای راست و ریس کردن کارهای خوابگاهش رفت به شهری که اونجا دانشجوست. بعد از یک هفته که برگشت دید خواهرش نیمقد هم مشغول جمع و جور کردن اسباب و وسایل مدرسه است. بین تمامی وسایلی که نیمقد جمع کرده بود، چند تا وسیله‌ی ظاهرا بی‌ربط ورزشی هم دیده میشد. بی‌ربط از این نظر که رشته ورزشی مورد علاقه‌ی نیمقد تنیس روی میز بود، اما لابلای اون وسایل میشد از لباس‌های کشبافت ایروبیک تا توپ فوتبال و برخی لوازم ورزش‌های رزمی و… حتی سوت داوری رو هم دید!
قد با سابقه‌ی قبلی ذهنی که نسبت به نیمقد داشت، می‌دونست که حکمت عجیبی باید در پس این ساک ورزشی باشه! رفت سراغ ساک و شروع کرد به ورانداز کردن…
نیمقد که از راه رسید اول کمی مکث کرد، بعد با تحکم گفت: «سرک کشیدن ممنوع! فضولی کار زشتیه!»
قد که می‌دونست هر چی بگه، یه‌جور توجیه نابخردانه است، اول با کمی مِن و مِن از خواهر کوچیکترش عذر خواهی کرد و بعد با کمی کنجکاوی گفت: «خب وسایلی که کنار این ساک بود ربطی به تنیس روی میز نداشت. فکر کردم باز… »
نیمقد حرف خواهرش رو قطع کرد و گفت: «باز دچار توهم توطئه شدی و در راستای پیشبردِ اهدافِ پروژه‌ی یافتنِ قاتلِ بروس‌لی، به تفتیش وسایل من رسیدی! نه آبجی خانوم، من تو کوله‌ام باز مانده‌های بِن لادن و جانشینانش رو قایم نکردم! اینها وسایل ورزشه. همون چیزی که این روزها خیلی‌ها ازش یاد می‌کنند و میگند که مورد نیاز ضروریه ما دختر هاست، اما بنا بر اون کلام بلندپایه‌ی شاعر عزیز که میگه کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من، تصمیم گرفتم که کمبود فضا های ورزشی رو خودم با اضافه کاری در نرمش جبران کنم.»
قد که گویا قانع نشده بود گفت: «خب حرفت درست، اما این وسایل برای یه سری ورزش بی‌ارتباط با همه. یعنی تو می‌خوای سراغ اینها بری؟»
نیمقد مثل کسی که می‌خواست حاصل اکتشافش رو بعد از مدت‌ها برای کسی تشریح کنه، با ذوق خاصی گفت: «می‌دونی چیه، اینها حاصل کلی پژوهش من در زمینه‌ی ورزش‌هاییه که ما دخترها خودمون، خودمون رو ازشون محروم کردیم! ما شاید نتونیم تو حیاط مدرسه والیبال بازی کنیم اما می‌تونیم داور والیبال باشیم و آخرش هم با بازیکن‌ها و مربی‌ها و… حتی تماشاگر ها، خوش و بشی کنیم و دست بدیم و در آینده مصافحه هم بکنیم. یا می‌تونیم تیم فوتبال جوانان تشکیل بدیم و بریم با تیم فوبال هم سن و سال خودمون بازی کنیم، تازه چون تو مملکت خودمون فیفا نمی‌تونه باهامون کاری داشته باشه، می‌تونیم حجابمون رو هم رعایت کنیم. یا به همون علت کمبود فضای مناسب ورزشی بریم با تیم آقایان تمرین ورزش رزمی کنیم. یا حتی پیشنهاد بهتر اینکه بریم یه کشور همسایه، نمایش ایروبیک مختلط با آقایان بدیم. اصلا می‌دونی چیه، من به این نتیجه رسیدم که تو رشته‌ی تنیس روی میز، راه موفقیت به روم بسته است، چون هر آن احتمال داره از فدراسیون جهانی نامه بیاد که برای عقب نیفتادن از فیفا، از این به بعد تو مدرسه هم نمی‌تونید با حجاب اسلامی تنیس روی میز بازی کنید… اصلا حالا که دست به هر ورزشی می‌زنیم یه‌جورایی باید تابع فدراسیون جهانیش باشیم که حالا چطور برامون تصمیم بگیرند، باید یه فکر اساسی بکنیم. باید روی ورزش بومی سرمایه‌گذاری کنیم. چه اشکالی داره، خب یه زورخونه هم مخصوص بانوان ساخته بشه، هیچ فدراسیون جهانی هم نمی‌تونه توش دخالت کنه!»
حاکی: مدیرکل تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش در همایش بررسی ساختارقامتی دانش‌آموزان اعلام کرد ۶۹ درصد دانش‌آموزان دختر در مقطع راهنمایی و ۷۲ درصد در مقطع دبیرستان حداقل یک ناهنجاری قامتی دارند.
وی بی‌توجهی به ورزش مدارس و نبودن معلم متخصص در زنگ ورزش را از جمله علل این مسئله دانست. حسین قاسمی مسئول تربیت بدنی آموزش و پرورش شهرتهران به خبرگزاری مهر گفته بیش از ۶۰ درصد دانش‌آموزان تهرانی ناهنجاری قامتی و اسکلتی دارند. وی اضافه کرده که در مورد دانش‌آموزان دختر وضع بدتر است، چرا که در برخی از مدارس به دلیل احاطه و اشراف ساختمان‌های اطراف به حیاط مدرسه، دانش‌آموزان دختر نمی‌توانند تحرک کافی بدنی در حیاط مدرسه داشته باشند.
علاوه بر مسابقه‌ی فوتبال بین دو تیم پسران و دختران یک تیم ورزشی که سال قبل خبر ساز شده بود، اتفاقاتی در زمینه ورزش بانوان طی ماه اخیر پیش اومده که احتمالا برخی از اونها مانند دست دادن بازیکنان تیم ملی والیبال کشورمون بعد از بازی با افغانستان با داور زن این بازی و یا عدم اجازه‌ی فیفا به تیم ملی فوتبال بانوان کشورمون برای انجام مسابقه با حجاب اسلامی رو شنیده باشید.
لازم به یادآوری‌ست علاوه بر اینها چند هفته پیش یکی از تیم‌های رزمی کشور، به بهانه‌ی کمبود فضای ورزشی به برگزاری تمرین مختلط آقایان و خانم‌ها در یک سالن پرداختند. همچنین تصاویری از نمایش «ایروبیک موی تای» مختلط اعضای زن و مرد تیم ملی اعزامی کشورمون به مسابقات جهانی این رشته در ازبکستان و در برابر دیدگان صدها تن از تماشاگران منتشر شده که تامل‌برانگیزه.
یا حق