اقتصاد در دستان ما

[ms 1]

قبل از سال تحویل توی خانه، قرار شد شعار امسال را حدس بزنیم، هرکس حدس خودش را گفت، از وضعیت شلوغ و پلوغ دنیا گرفته تا بیداری اسلامی و وحدت و فلان. این که شعار در فضای اقتصادی باشد هم قابل حدس بود. چون اگر «الگوی مصرف»‌مان را کمی اصلاح کرده بودیم و باور داشتیم که عرصه اقتصادی «جهاد» می طلبد، باید منتظر می ماندیم که حالا چه قدم جدیدی باید برداشت. سال که تحویل شد و شعار آمد گوشه‌ی قاب تلویزیون دیدیم که رهبر با ظرافت خاص خودشان، ابعادی از موضوعات جاری را می‌بینند که بقیه مسئولان و یا قشرهای مختلف مردم چندان دغدغه‌اش را ندارند و به آن نمی‌پردازند. یک بار دیگر انگشت اشاره رهبر به سمت موضوعی رفته که ضرورتِ اولویت اول شدن را دارد.
یک چیزی برای همه واضح و مبرهن است، آن هم این‌که ایشان هر سال طبیب‌وار، درد را درست تشخیص می‌دهند و جهت درمان را هم در قالب شعار آن سال معرفی می‌کنند، ولی ماجرا درست از بعد این نام‌گذاری شروع می‌شود که نهادهای متولی و یا افرادی که به نوعی کاری برای شعار آن‌سال از دست‌شان برمی‌آید آن‌چنان که باید عمل نمی‌کنند و این نسخه طبیب، به جای کاربردی شدن و تحقق، روی بیلبوردها و بنرهای عریض و طویل شهر، شهید می‌شود.
اما شعار امسال، ربط مستقیمی با خانم‌های خانه دارد. روشن است که تامین انواع مایحتاج منزل همگی با بانوی منزل ارتباط مستقیم دارند. غالبا خانم‌ها هستند که لیست خرید روزانه یا هفتگی را می‌نویسند، خانم‌ها هستند که قبل از همه احساس می‌کنند مبلمان قدیمی شده است یا موتور یخچال تازگی‌ها خیلی صدا می‌دهد و یا فر غذا را می‌سوزاند و یا یک وسیله جدید منزل خانم همسایه دیده‌اند که سبزی و میوه را خشک می‌کند به چه راحتی و خوبی! بنابراین به عنوان مدیر نظر و نحوه انتخاب آن ها می‌تواند ما را در عمل به شعار سال دور یا نزدیک کند.

[ms 0]

چگونه یک لیست خرید ملی بنویسیم
شعار امسال به پشتوانه دو سال گذشته یعنی سال اصلاح الگوی مصرف و سال جهاد اقتصادی به خوبی ما را در مسیر اصلاح شیوه و سبک زندگی قرار می‌دهد. مدل مصرف گرایانه‌ای از زندگی که چند سال اخیر به مدد رسانه‌های تصویری و بعضی سیاستهای دولتی به سرعت ما را جذب کرده است، در این پروسه قابلیت تعدیل دارد. احیا کردن مفهوم “قناعت” در زندگی به عنوان یک آموزه دینی و البته یکی از نشانه‌های ستودنی کدبانوگری مادرانمان باید بار دیگر مورد توجه قرار گیرد. در نظر داشتن این دو نکته عمل به مصرف تولیدات داخلی را آسان‌تر میکند.
ضمن اینکه مادران می‌توانند از این شعار به عنوان یک «شیوه تربیتی» استفاده کنند. شعاری که در سطوح خرد می‌تواند اعتماد به نفس فرزندان را نسبت به داشته‌هایشان، خانواده، پدر و مادر هم تقویت می‌کند و عزت نفس را افزایش بدهد. حتی مادران با ظرافت‌های تربیتی خود می‌توانند خانواده را از این سمت ماجرا به سمت شعار سال روانه کنند.
در این مسیر نکته اساسی آن است که ضرورت‌ها را در نظر بگیریم در نتیجه سعی کنیم ساده تر زندگی کنیم.
قطعا مواردی وجود دارد که یا مشابه داخلی ندارد و یا کیفیت جنس داخلی پایین است، در این جا باید سریعا به این سوال جواب بدهیم بدهیم آیا این خرید ضرورت دارد؟

[ms 2]

بالای کاغذ لیست خرید درشت و خوانا بنویسید: ضروریات!
کالاهای مصرفی خانواده را به طور عمده میتوان به چند دسته تقسیم کرد: خوراک، پوشاک، لوازم منزل (اعم از ظروف، مبلمان و وسایل برقی).
در انتخاب خوراکی‌ها دستمان بسیار باز است. تقریباً هیچ ماده غذایی ضروری نیست که مشابه داخلی نداشته باشد. گرچه اصولا خانم‌ها در این مورد تولید داخلی را ترجیح می‌دهند از جهت تاریخ مصرف و سلامت تولید و حلال بودن که عموماً درباره کالاهای خارجی به دلیل ورود از مبادی غیر رسمی نامعلوم است.
در باب پوشاک اگر منصفانه نگاه کنیم، در این زمینه هم تولید داخلی جوابگوی نیاز ما هست، گرچه در صنعت نساجی جا برای کار بسیار است، منتها نکته‌ای که در باب پوشاک قابل توجه هست، بحث «تنوع طلبی» و «جاذبه» است، باید به خودمان یادآور شویم که خریدمان از سر نیاز است و یا دل‌مان میخواهد. واضح است که تبِ خرید از نمایندگی برندهای معروف بیشتر از آن که رفع نیاز باشد ارضای حس «خودنمایی» و «تجمل گرایی» ست.
لوازم منزل که جزو خریدهای کلان محسوب می‌شوند و معمولا تصمیم‌گیری نهایی درباره آن به عهده آقای خانه است، اما خانم‌ها می‌توانند از قدرت نرم خود در این زمینه استفاده کنند. ضمن اینکه نحوه استفاده بهینه و نگهداری از این لوازم بیشتر به خانم ها مربوط می‌شود.
صحبت از تجربه‌های مصرف داخلی در جمع‌های دوستانه بانوان هم می‌تواند به این روند کمک کند، از ارائه تجربه از مصرف محصولات داخلی، معرفی آنها و یا سوال از جنس مورد نیاز با مارک وطنی گرفته تا بحث در مورد این‌که چرا بهتر است خرید ایرانی داشته باشیم. حتی می‌شود همگی پشت سر اجناس چینی حرف بزنند، غیبت‌های احتمالی را هدفمند کنیم.
باشد که امسال، همین سالی که خواه ناخواه خانم‌ها، در تحقق و فرهنگ‌سازی آن کاری از دست‌شان برمی‌آید در تحقق شعارش، سالی وی‍ژه و متفاوت شود.
حتی به قول یکی از کارشناسان همان‌طور که زنان در زمان ناصرالدین‌شاه، مصرف تنباکو را تحریم کرده و موجی را در این زمینه در کشور ایجاد کردند، امروز هم این توانایی را دارند که مصرف کالای خارجی را تحریم کرده و کالای ایرانی را جایگزین آن کنند. قدرت نرم زن‌ها یعنی همین!
این بحث، در چارقد ادامه خواهد یافت، از دادن پیشنهادها و به اشتراک گذاشتن نکات کاربردی خود در این زمینه دریغ نکنید.