صحبت های حضرت امام (ره) برای بسیاری از ما نا آشنا نیست! کلامی که در هر جا می توان نمونه ای از آن را یافت و شاید به دور از واقع نباشد که ادعا کنیم، با اینکه بیست سال از رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران می گذرد، هنوز هم می توان، در اکثر موارد، برای یافتن راه مستقیم، جملاتی را از ایشان یافت، چراکه سخنان جامعشان به گونه ای است که در بسیاری از موارد جملاتی را بیان فرموده اند! گفتاری که هم ذهن را از ظاهر به لایه های باطنی هدایت می کند و هم مسیر را می نمایاند.
وقتی برای اولین بار، کتاب جایگاه زن در اندیشه امام خمینی(ره) را دیدم، به تصورم، همان جملات کلیشه ای و همیشه گی آمد! همان که در همه جا شنیده می شود، این که زنان چقدر خوب هستند و چقدر در حقشان در طول زمان های گذشته ظلم شده است و قدری هم هندوانه های ذی قیمت!
نه اینکه تمام جملات اشتباه باشد، اما دلزده از این جملات تکراری بودم!
اما تنها نگاه به فهرست کتاب برای بر هم زدن تصورم کافی بود، و همان، مشتاقم کرد تا با جمله جمله ی سخنان امام راحل(ره) ارتباط برقرار کنم. این کتاب برگرفته از سخنان ایشان از صحیفه ی نور است، جملاتی که فقط در مورد زنان است.
کلمات آنقدر ساده و همه فهم و در عین حال مستدل بود که از ابتدا تا انتها را اگر میخواندی می توانستی خود را در تمام مراحل تاریخ ایران، از صدر اسلام تا کنون تصور کنی!
عناوین مهم کتاب: زنان بزرگ عالم، جایگاه حقوق زن در نظام اسلامی، نقش خانواده و زنان در تربیت انسانها، نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی، زنان و دفاع مقدس، جنایات و نقشه های استعمار و رژیم پهلوی در باره زنان.
و برایم دلنشین بود که در تمام موضوعات تمام مسائل سیاسی و اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی با حرفهای ائمه اطهار و اندیشه های والای اسلامی پیوند داده شده بود.
کمی بیشتر که خواندم، دیدم، حتی همان ادعای تساوی زن و مرد را نیز به نقد کشیده اند، شاید همان «کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان» چرا که یکی از خواسته های این کنوانسیون همانا برابری زن و مرد در تمام وظایف اجتماعی و سیاسی است:
تساوی حقوق من جمیع الجهات پایمال کردن چند تا حکم ضروری اسلام است، نفی کردن چند تا حکم صریح قرآن است. بعدش باز دیدند که مصادف شد با یک ناراحتی ها و یک حرف ها و یکی چیزهایی، حاشا کردند، وزیرشان یک جا حاشا کرد، امیرشان یک جا حاشا کرد.
در روزنامه ها به صراحت لهجه نوشتند که بردن بانوان به سرباز، تصویبش در دست تنظیم است، لکن بعد از آنکه دیدند که خیلی فضاحت بار آمد، مردم ناراحت شدند، همان نوکرهای ارباب به حسب واقع هم ناراحت شدند، وقتی دیدند ناراحت شدند، گفتند اکاذیب است. پرنده سازی خواستند بکنند، پرونده سازی های بچه گانه مضحک بکنند. (بیان شده در تاریخ ۱۰/۱/۴۱) (ص ۲۴۸)