رعایت حجاب یک واجب شرعی است. برخلاف نظر عموم مردم، حجاب نه فقط به معنای پوشش صرف و نه تنها مخصوص زنان است. حجاب و عفاف واقعی، برای ارتباط با جنس مخالف ایجاد حریم می‌کند لذا مردان هم باید محدوده خاصی برای پوشش و ارتباطشان قائل باشند تا این حریم به خوبی حفظ شود.
حال در فضای مجازی که اینقدر رابطه‌ها تنگاتنگ و به عبارتی رابطه خواهر- برادری شده مسئله حجاب چگونه تفسیر می‌شود؟ حجاب را می‌توان در حجاب نگاه، حجاب گفتار، حجاب رفتار، حجاب فیزیکی بدن و حجاب قلب تفسیر کرد. حال آنکه بنابر باور غلط، حجاب فقط پوشش فیزیکی بدن را شامل می‌شود. در مواجهه با شرایطی جدید مثل فضای مجازی، عدم توجه به ابعاد دیگر حجاب سر باز می‌کند و معضلات تازه‌ای را به وجود می‌آورد. آیا اینکه دختری عکس خود را با مقنعه در اینترنت بگذارد یعنی حجابش را به نحو احسن رعایت کرده است؟ آیا صحبت‌هایی که رد و بدل می‌شود، تصاویری که دیده می‌شود، واکنش‌هایی که صورت می‌گیرد و خلاصه هر عمل و عکس‌العملی که دو جنس مخالف در اینترنت به صورت زنده یا جز آن در قبال هم انجام می‌دهند، قانون حجاب اسلام نباید روشی برای آن پیشنهاد دهد؟ سوال مهم‌تر اینکه آیا رعایت حجاب در اینترنت برای همه به یک شکل است؟
در مورد چت کردن با نامحرم استفتاهای زیادی از علما و مراجع تقلید شده است. عموما پاسخ را به خود فرد و حالات فردی وی واگذار و توصیه به اجتناب از همچه عملی کرده‌اند. با اینکه این پاسخ هنوز حدود مشخصی به روشنی وجه و کفین برایمان روشن نمی‌کند؛ اما ارتباطات مجازی بسیار بغرنج‌تر از یک چت ساده است. ارتباط صوتی، تصویری، وبلاگ‌نویسی، حضور در شبکه‌های مجازی مثل فرندفید، فیس‌بوک، توئیتر و … صورت‌های مختلف ارتباطی هستند که تا به حال رایج شده است و هر روزه در حال گسترش هستند. البته اگر قرار باشد علما هر آن منتظر بمانند ببینند شرکت‌های مایکروسافت، گوگل و امثالهم چه خدمات جدیدی ارائه می‌دهند و بعد بیایند برای آن ابزار، حجاب خاصش را تعریف کنند دیگر باید درس و زندگی خود را تعطیل کنند!
شاید همان پاسخ کلی -که گاه به خاطر اینکه تکلیف را دوباره به گردن خودمان انداخته عصبانی‌مان می‌کند- بهترین جواب باشد. آنچه مسلم است این است که علاوه بر رعایت حدود شرعی وجه و کفین در ارتباطات تصویری، باید نگاهی هم به حالات فردی خودمان در رفتار مجازی‌مان داشته باشیم.
یکی از معانی توجه به حال فردی این است که خودمان را با خودمان مقایسه کنیم. خود مجازی و رابطه‌ها و رفتارهای مجازی‌مان را با حدودی که در دنیای واقعی برای ارتباطاتمان قائلیم بسنجیم و سعی کنیم اختلاف این حدود را به حداقل برسانیم. یعنی سعی کنیم رفتار واقعی‌مان را ملاک قرار دهیم و رفتار مجازی‌مان بازتر از رفتاری که با محیط پیرامون خود داریم نباشد.
اگر در دنیای واقعی تا به حال با هیچ نامحرمی هم‌کلام نشده‌ایم چت با نامحرم در اینترنت برای شخص خودمان یک نوع هنجارشکنی به حساب می‌آید. اگر در زندگی دوست نداریم کسی عکس هر چند با حجابمان را نداشته باشد، با گذاشتن تصویرمان در پروفایل، برخلاف عرف خودمان عمل کرده‌ایم و این عمل ممکن است به لغزش‌های عملی منجر شود.
درست است که کلا در اینترنت رفتارها بازتر شده‌است؛ اما بد نیست هر از گاهی رفتارهای مجازی‌مان را با برخوردهایمان در دنیای حقیقی محک بزنیم و ببینیم چقدر غرق این مجازی صفر و یک شده‌ایم؟ چقدر بر ارزش‌هایی که به آنها معتقدیم پافشاری می‌کنیم و چقدر تابع شرایط محیطی هستیم؟ آیا آنچه به دست می‌آوریم ارزشمندتر است یا آنچه از دست می‌دهیم؟
این مطلب با عکسی که در بالای سایت ،گوشه سمت راست قرار گرفته چقدر همخوانی داره؟