به گزارش نشریه الکترونیکی چارقد، در روایات تاریخی آمده است که در زمان امام موسی کاظم (ع) مردم نیشاور که شیعه بودند مردی به نام محمد بن علی نیشابوری را به سوی مدینه فرستادند تا حق امام و هدایای مردم آن شهر را برای امام زمانشان ببرد.
محمد بن علی نیشابوری۳۰ هزار دینار و پنجاه هزار درهم و ۳ هزار پاره جامه را که مردم شهر داده بودند آماده کرد تا به مدینه ببرد. شطیطه که زن مومنه ای بود یک درهم و مقد اری نخ که خودش رشته بود و ۴ درهم ارزش داشت آورد و گفت : با اینکه کم است اما از دادن حق امام خجالت نمیکشم. این هم سهم من است که به دست امام زمانم برسانید.
علماء شهر هم جزوه ای هفتاد صفحه ای که در آن هفتاد سوال نوشته بودند به نماینده شان دادند تا امام به سوال‌های آنها جواب بدهد. آنها سوالها را لاک و مهر کردند تا فقط امام آنها را باز کند.البته گفتند که اگر امام بر حق است باید به سوالها بدون اینکه لاک و مهر آنها برداشته شود جواب بگوید.
محمد نیشابوری با وسائل نقلیه آن زمان که کجاوه یا شتر بوده راه افتاد و پس از ماهها با محموله‌ها وارد مدینه شد و با خود زمزمه می‌کرد که خدایا راه را به من نشان بده. ناگهان پسری را در برابر خودش دید که گفت: کسی را که دنبالش هستی را اجابت کن و به دنبال من بیا.
محمد نیشابوری به دنبال او رفت و آن پسر او را پیش امام موسی کاظم برد.محمد نیشابوری سلام کرد و امام جواب گفت و فرمود: ای محمد بن علی نیشابوری جواب سوالات ۷۰ جزوه ای که نزد تو است نوشته ایم پس بیاور امانت شطیطه را که وزن آن یک درهم است و بیاور نخ رشته او را .
محمد نیشابوری گفت از شنیدن فرمایشات امام، عقل از سرم پرید و امر حضرت را فوراً اطاعت کردم، پس حضرت امانات شطیطه را قبول و فرمودند: « ان الله یستحیی من الحق»، بعد فرمود: سلام مرا به شطیطه برسان و این کیسة پول را که چهل درهم در آن است و همچنین این قطعة پارچه را که قطعه‌ای از کفن من است به او بده و بگو: «آن را کفن خود قرار دهد که پنبة این پارچه از مزرعة خود ماست و خواهرم آن را رشته است».ضمناً به شطیطه بگو: از هنگام وصول پول و پارچة کفن، نوزده روز بیشتر زنده نیستی، شانزده درهم از چهل درهم اهدایی را برای خود خرج کن و بیست و چهار درهم آن را جهت صدقه و تجهیز و تکفین خود نگاه دار و به او بگو «من بر جنازة او نماز خواهم گذارد». سپس امام کاظم(ع) فرمود: «این اموال را به صاحبانشان برگردان و مُهر سؤالات را بگشای و ببین آیا جواب سؤالات را پیش از دیدن آنها داده‌ایم یا خیر»؟!
محمد بن علی نیشابوری می‌گوید: «به مُهرها نگاه کردم، آنها را دست نخورده دیدم و بعد از شکستِ مُهر و موم، دیدم پاسخ سؤالات داده شده است».
هنگامی‌که نمایندة نیشابوریان به خراسان بازگشت با تعجب دید کسانی که امام، اموالشان را نپذیرفته به مذهب «فَطحیّه» وارد شده‌اند امّا شطیطه همچنان بر مذهب حقّ خود باقی مانده است. سلام حضرت را به او رسانید و کیسة پول و پارچة کفن را به وی تقدیم کرد و همان طور که امام فرموده بودند، پس از نوزده روز بی بی شطیطه از دنیا رفت.
چون شطیطه درگذشت، امام در حالی که سوار بر شتر بود به نیشابور وارد شد و بر پیکر او نماز گذارد و به هنگامِ بازگشت، این بشارت شیرین و مژدة دلنشین را به همة شیعیان در همة عصرها و نسل‌ها داد که:
من و امامانِ نظیرِ من باید و ناگزیر بر جنازه‌های شما حاضر شویم، در هر جا که از دنیا بروید، پس تقوای خدا را در خود حفظ کنید.
در حال حاضر مزار این بانوی مؤمنه در شهر نشابور قرار دارد و محل زیارت مؤمنان است.
برای دریافت اطلاعات بیشتر به سایت shatiteh.ir مراجعه نمایید.