کتاب رکوردهای معروف دنیا «دفترچه گینس» را شنیده بودم اما با رکوردهای گینس، چاپ ایرانی مدت کمی ست آشنا شدم. ورق زدن این کتاب هر بیننده ای را غرق در حیرت و شادی می کند. بنظرم رسید اگر رکوردها این قدر جاذبه دارند و این قدر می توانند ما آدم ها را جذب خودشان کنند، چرا از آنها استفاده ی دیگری نکنیم.
هر کدام از ما آدمها یک نوع منحصربفرد و منحصر به خودمان هستیم. هر انسانی، حماسه ای ست پنهان در خودش که باید کسی بیاید و بیدارش کند یا خودش بجنبد و خودش را بیدار کند.
از ایده ی کتاب گینس استفاده کنیم و یک محصول بازار مشترک بیرون دهیم. مثلا کتاب رکوردهای گینس شخصی خودمان.
می توانیم صفحه های زیادی را به خودمان اختصاص دهیم و رکوردهای مختلف مان مانند رکوردمان در درس خواندن و مطالعه کردن، نوشتن، ورزش، مذهب، سیاست و … را ثبت کنیم. و مدام در حال شکستن رکوردهایمان باشیم.
هر نفسی که فرو می رود می تواند ممد حیات باشد مگر نه؟
در کتاب رکوردهای گینس شخصی کسی برایمان دست نخواهد زد. کسی به گردنمان طلا نخواهد آویخت، کسی عکس ما را روی صفحه ی اول روزنامه ها و مجلات چاپ نخواهد کرد اما رضایت خاطری که از این رکوردشکنی ها بدست می آوریم به همه ی آنها می ارزد.