الرَحمن
تو مهربانی!
عالم و اجزای آن را طوری آفریدی که جن و انس بتوانند به حیات خود ادامه دهند؛
اما این آفریدگان از بس در نعمتهای الهی غرق هستند صاحب نعمت را فراموش میکنند …
تو مهربانی !
عَلَّم القرآن
که قرآن را به قلب های ما عطیه دادی …
خَلَق الانسان
انسان را آفریدی و به او بیان را تعلیم کردی؛
و چه شرافتی دادی به انسان!
قرآن را برایش مجموعه ای مدون آثار هستی قرار دادی و وجود خودش را مجموعه ای از اسرار به صورت تکوینی !!!
و بزرگترین نعمت را برای انسان قرار دادی که هر چه را در دل دارد به دیگران منتقل نماید و این کار را با نطق و سخن و حتی کتابت و هنر و… در نهاد آدمی نشاندی …
آدمی را با زبان و قلم پیشرفت دادی و صد البته که این هر دو را خود به انسان تعلیم فرمودی؛
بسم الله الرحمن الرحیم
الرَحمن علّم القرآن خَلَق الانسان عَلَمه البیان
و برای ما معلمی قرار دادی از جنس خودمان؛
تا راهگشایمان باشد برای رسیدن به نیکی ها؛
معلم بود. اما نه مثل معلمهای دیگر!
محمدٌ رسول الله!
در خلوت دوستان مهربان و دلسوز و در مقابل کفار استوار و نستوه!
ما آموزگاری داشتیم؛
– به خانه که می آمد وقتش را سه قسمت میکرد؛
بخشی برای خدا . قسمتی مخصوص خانواده و زمانی هم برای کارهای شخصی اش . شوخی و مزاح هم میکرد، اما جز حق و راست چیزی برا زبان نمی آورد .
با نشاط راه می رفت . راه رفتنش شبیه راه رفتن انسان خسته و ناتوان نبود. در سفر انتهای جمعیت راه می رفت تا اگر کسی در ماند، کمکش کند. سواره هم که بود یکی را بر ترک می نشاند. همیشه اول به کودکان سلام میکرد و میگفت می خواهم این کار بعد از من سنت شود!
هر گاه یکی از اصحاب یا همسایگان را سه روز متوالی نمیدید، جویای احوالش میشد. اگر به سفر رفته بود با دعای خیر بدرقه اش میکرد، اگر در شهر بود به دیدنش می رفت و اگر بیمار شده بود از او عیادت میکرد. حتی نگاهش را میان اصحاب عادلانه تقسیم میکرد .
– دور حضرت حلقه زده بودند و هر کس سوالی می پرسید؛
ای رسول خدا برای چه محاسن شما اینقدرزود سفید شده است!؟
پاسخ داد :
مرا سوره هود، واقعه، مرسلات و عم یتسائلون پیر کرده است. آن ها شرح حال قیامتند. شرح حال عذاب امت های گذشته.
آنقدر برای هدایت مردم و ترس از عذاب امتش غصه می خورد که آیه نازل شد:
لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ
برای شما پیامبری از خودتان آمد که بر او سخت دشوار است که شما در رنج بیفتید. به هدایت شما حریص و نسبت به مومنان دلسوز و مهربان است … توبه /۱۲۸
از تبار این پیامبر دلسوز هنوز معلمی هست !معلمی که دست های سبز دعایش برای شیعیان بالاست و امتداد آبی نگاهش بر جاده ی فرج است!
معلمی که روزی وارث زمین خواهد شد و با الفبای ظهورش دنیا متحول میگردد …
بهانه ی تبریک روز معلممان دعا برای فرجش باشد