هر ساله با فرا رسیدن روز قدس تبلیغات یک طرفه و ملال آور رسانه ملی شروع می شود و تنها یک روز پس از آن، همه چیز به یکباره تمام شده و مسئله و صورت مسئله هم به فراموشی می رود.
این جز بی سوادی و سطحی نگری مدیران و تصمیم سازان نظام رسانه ای ما چیز دیگری را نمی رساند، اما شبهات مطرح در جامعه از سوی دگر اندیشان باعث می شود مجبور به تببین روز قدس در منظر اسلامی، انسانی و البته کمی هم جنسیتی آن شویم آنهم چند روز پس از اتمام آن تا دافعه ی ذهنی نسبت به تبلیغات ضد تبلیغ ما تمام شود.
پس نگویید روز قدس گذشت یا دیر از خواب بیدار شده اید. حرف ما هر روز است یک سرزمین با ساکنانش هر روز که بهشان ظلم می شود روز آنهاست.
شاید تکرار اینکه به عنوان مسلمان وظیفه همدردی و کمک به هم نوعمان را داشته باشیم برایمان عادی شده باشد اما حکم و دستور امام خمینی برای ما نمی تواند آنچنان هم که فکر می کنیم شامل مرور زمان شده یا ساده گرفته شود. این چند قدمی که با زبان روزه بر می داریم اصلا حکم مسلمانی مان را دارد طبق آن حدیث معروف که شنیده اید.
آمارهای دهشتناکی از وضع اسفناک در مرزهای فلسطین اشغالی را با جستجویی ساده می توان یافت، انسان جنسیت ندارد شامل آدم و حوایی است که نفس می کشد.
طبق منشور های بین المللی، حق حیات، سیر شدن شکم، انتخاب آزادانه شغل، نوع زندگی، کرامت، شان، آزادی و کلمات دهان پر کنی از این دست را دارد. این انسان را نباید بی دلیل دستگیر و بازداشت، شکنجه یا به قتل رساند، از وطن و سرزمین خود آواره نمود. این انسان دیگر نه دینش مهم است نه جنسیتش…
حالا چند میلیون انسان در سرزمینی دیوار کشی شده به ارتفاع ۷ متر اسیر و حق دسترسی به بهداشت، برق، آب آشامیدنی، غذای مناسب و حق اولیه حیات حیوانی خود را هم ندارند. البته اینجا دیگر برایمان حکومت و آزادی فردی و مدنی و این شعارها مهم نیست به حق اولیه زندگی حیوانی این انسان ها هم راضی هستیم. آب و غذا و برق و شغل با درامد بخور و نمیر و دارو، نه بیکاری ۶۰ درصدی.
ما آدمهایی که در رفاه نسبی هستیم اسم مان هم مسلمان است کشورمان هم منشورهای سازمان ملل را امضا کرده حتی چیزی به نام وجدان را هم درونمان کتمان نمی کنیم. این کمترین کار را هم قرار است انجام ندهیم؟
از این مسلمانی و انسانیت مدرن بگذریم، ما گاهی دوست داریم نگاهمان صرفا جنسیتی باشد، کاری به دین و مذهبش نداریم، مردهای موجود در این تراژدی را هم دور می ریزیم! این زنان و دختران هستند که مهم اند، چون بنا بر طبیعتشان و البته قانون هستی بی دفاع و مظلومند همیشه.
نمی توانند حق خود را بگیرند حتی در غرب. شاهدش اینکه سازمان های بین المللی هر سال صدها گزارش در مورد خشونت و تبعیض و ظلم علیه زنان و دختران تهیه می کنند.
یکی از این گزارش ها را «مرکز فلسطینی مشاوره حقوقی و اجتماعی زنان» تهیه کرده که به اثرات اشغالگری اسرائیلی ها علیه زندگی دختران و زنان فلسطینی می پردازد:
دخترانی که از حق تحصیل محرومند در ۶۰۰ نقطه بازرسی باید توسط سربازان اسرائیلی دستمالی شوند و یا از خیر مدرسه و دانشگاه و شغلشان بگذرند، دختران فلسطینی به خاطر آزار و تجاوز جنسی در مراکز تفتیش و بازرسی اسرائیل مجبور می‌شوند در منازلشان بمانند. تحصیلِ تجاوز!
صدها زندانی زن، زنانی که به جرم و بهانه های واهی دستگیر، شکنجه و مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند، بعد از سال ها یا به علت بیماری های شدید و صعب العلاج و یا به علت عدم وجود مدارک کافی آزاد می شوند! البته این آزار های زن ستیزانه به اینجا ختم نمی شود، این گزارش به مواردی اشاره می کند که تا به حال کمتر شنیده ایم:
شهرک‌نشینان صهیونیست در کرانه باختری همواره زنان فلسطینی را کنترل و هنگامی که آنها در خانه تنها هستند و همسرانشان برای کار به بیرون رفته‌اند، به آنان تعدی می‌کنند. یا با پرتاب سنگ و گاز اشک آور و شلیک مستقیم به خانه های زنان تنها، آرامش روحی و روانی آنان را سلب و البته تمام اینها در مقابل چشم رسانه های مستقل اتفاق می افتد.
می بینید که حتی اسرائیلی ها هم در مقام ظلم و تجاوز و اشغالگری تفکیک جنسیتی را هم رعایت می کنند.!
آخرین قسمت گزارش به بی شرمانه ترین جنایت علیه زنان فلسطینی می پردازد، برای عبور آمبولانس های زنان درحال وضع حمل فلسطینی مجوزی صادر نمی شود، البته بسیاری با وسایل عمومی و شخصی منتقل می شوند. اما سربازان اسرائیلی با معطل نمودن این زنان آنها را مجبور به وضع حمل و زایمان در همان پست های ایست و بازرسی ارتش و در مقابل عموم می نمایند. البته به خطرات این نوع زایمان برای مادر و نوزاد و عدم وجود فرد متخصص هم اشاره نمی شود.
آمار ها ده ها برابر این می تواند باشد زیرا شرم زنانه و غیرت مردانه ( که معمولا اینجا خودنمایی می کند) اجازه حتی آمارشدن را هم به زنان و دختران بی دفاع و تحت فشار فلسطینی را هم نمی دهد. این ها گوشه ی کوچکی از کره خاکی ماست. نامش فلسطین است شما کجای این دنیا ایستاده اید.