محبوبه را که یادت هست؟ … گفته بودم از او برایت؛ محبوبه دانش آشتیانی، یکی از معروف‌ترین شهدای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ در بین زنان که با وجود به شهادت رسیدن جمع زیادی از زنان در این‌روز، به دلیل اینکه ساواک بسیار از جنازه‌ها را از بین برد و اسناد و مدارک مربوط به این روز جنایت‌بار را نابود کرد، تقریباً اطلاعات زیادی از این کشتار در دست نیست.
یادت که هست گفتم محبوبه، دختر هفده ساله شهید دکتر غلامرضا دانش بود که در روز ۷ تیر در حادثه بمب‌گذاری حزب جمهوری به شهادت رسید. برایت گفته بودم که محبوبه، یکی از خیل زنانی بود که در جریان راهپیمایی‌های منتهی به پیروزی انقلاب همواره حضور داشت. او که در خانواده‌ای با ایمان و مذهبی زیسته بود، با وجود سن کم از دانایی و آگاهی دینی بسیار بالایی برخوردار بود.
پس از اصابت گلوله که به شهادت رسید، پیکرش را به مسجدی که آقای موحدی کرمانی در آن نماز می‌خواندند، منتقل می‌‌کنند. ایشان جنازه او را شناسایی می‌‌کند و با پدرش تماس می‌گیرد و به او میگوید: شما در مسجد ما یک مهمان داری. پدرش میگوید: چه کسی؟ آقای موحدی میگوید: دختر شما شهید شده و اینجاست …
حالا پس از گذشت این همه سال از شهادت این شهیده بزرگوار، منافقین ادعاکرده‌اند که محبوبه، از همفکران آن‌ها بوده است!!!!! اما مصطفی ابوالحسنی، از دوستان پدر این شهیده بزرگوار و از جمله افرادی که در کفن و دفن شهدای ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ نقش به‌سزایی داشته است، با ردّ این ادعای دروغین گفته است:
بعضی‌ها در بعضی نوشته‌ها و نقل قول‌ها، به غلط می‌‌گویند محبوبه دانش آشتیانی از مجاهدین خلق بوده، در صورتی‌که او دو سال با ما در مسجد فعالیت داشت و معلم قرآن بود؛ چه بسا منافقین نه از روی حماقت که از روی دنائت، این حرف ها را می‌زنند تا برای خودشان شهید درست کنند.
منصوره مرشدزاده، دوست نزدیک محبوبه نیز با ردّ این ادعای سخیف گفته است: جلسات دینی متعددی داشتیم. با هم تفسیر قرآن و نهج البلاغه می‌خواندیم. محبوبه با زهره طبیب‌زاده خیلی بحث می‌کرد و تأکید داشت که تزکیه بر همه چیز مقدم است. یکی از دوستانمان (خانم آیت اللهی) که آخرین کسی بوده که او را قبل از شهادتش دیده، پس از شهادت محبوبه تفالی به قرآن زده بود و این آیه آمد:
« وَ أَمَّا الَّذینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ اْلأَرْضُ إِلاّ ما شاءَ رَبُّکَ عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ»؛ « و اما آن‌ها که سعادتمند شدند، در بهشت جاودانه خواهند ماند، تا آسمان‌ها و زمین برپاست، مگر آنچه پروردگار تو اراده کند».(۱)
چه خامند و احمق این خود گم کرده های بی‌هویت که برای آنکه برای خودشان جایی در قلوب مردم باز کنند، دست به هر حیله و نیرنگی می‌زنند … چه غافلند و فرو رفته در جهل که حنایشان دیگر برای هیچ کس رنگی ندارد، حتی اندرونی‌های شان …!!!
هود: ۱۰۸.