«سلام، سلامتی می‌آورد.» این جمله از آن جملات بسیار پرمفهوم قدیمی‌هاست؛ و معنایش این است که: سلام، شروع یک ارتباط سالم است. یعنی در جامعه باید طوری با دیگران ارتباط برقرار کرد که سلامت جامعه به خطر نیفتد؛ و این یعنی آداب معاشرت.
هرکس آداب معاشرت را به خوبی می‌داند، دارای یک شخصیت اجتماعی است؛ و جامعه هم نیازمند حضور او و فعالیت اوست. چرا که پیشرفت جامعه منوط به حضور زنان و مردان فعّال و فهمیده است. برای اینکه خود را محک بزنیم کافی‌ست ببینیم چقدر از آداب و شرایط حضور در اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط با کسانی که هر روز به راحتی از بغلشان گذر می‌کنیم، آگاه هستیم و به این امور اهمیت می‌دهیم.
اولین چیزی که باید بدانیم اینست که، رابطه اجتماعی یعنی رابطه‌ی انسان‌ها با انسان‌ها؛ پس باید بنابر اصل انسایت باشد. چراکه هدف یک انسان، از حضور در جامعه، هموار کردن مسیر و سرعت دادن به پیشرفت جامعه است نه آنکه او را روی « تردمیل» قرار دهد و باعث درجا زدن جامعه شود. پس این را فراموش نکنیم که ما باید همیشه با هدف پانسمان کردن زخمی از زخم‌های جامعه با دیگران ارتباط برقرار کنیم نه اینکه با ارتباطات منفی خود، نمک روی زخم‌هایش بپاشیم.
دیگر اینکه رابطه‌ی یک زن با یک مرد در جامعه نباید موجب بروز اختلال در روابط خانوادگی آن‌ها گردد؛ عبارت «فقط در حد ضرورت» داخل گیومه رفته چون مهم است و می‌خواهد بگوید که، من و شما تا وقتی مجاز به برقراری ارتباط با جنس مخالفمان هستیم که ضرورتی اجتماعی آن را ایجاب می‌کند، نه ضرورتی شخصی. به خاطر اینکه هرچه روابط بین زن و مرد در جامعه پررنگ‌تر، عمیق‌تر و نزدیک‌تر گردد، خواه یا نا خواه، به تحکیم روابط خانواده‌ی هر دو طرف ضربه می‌زند. و این ضربه زدن یعنی به خطر افتادن سلامت خانواده و این یعنی به خطر افتادن سلامت جامعه.
تعیین حد ضرورت هم سلیقه‌ای نیست که هر کس هر جور عشقش کشید قلم به دست بگیرد و برای خودش حد و مرز ترسیم کند؛ بلکه ملاک، آن چیزی است که آفریننده‌ی این اجتماع و نظم دهنده‌ی آن برایش معین کرده؛ نه یک سانت کمتر و نه یک سانت بیشتر.
گشتم به دنبال مثالی که مثل پرژکتور عمق حساسیت و تأثیر پذیری خانواده از اجتماع را نشان بدهد؛ که دیدم رابطه‌اش مانند «نوزادِ در رحم است به مادر!» از این جهت که؛ تمام افکار و رفتار مادر، تمام حرکات و سکنات مادر و خلاصه هر فکر و حرف و عملی که از او سر می‌زند، برروی خلقیات و روحیات نوزاد اثر گذار است. حتی خوراکی‌هایی که مادر در طول مدت بارداری می‌خورد، می‌تواند در زشتی و خوشگلی فرزندش مؤثر واقع شود و تغییراتی در شکل و صورت او ایجاد کند.
حالا که می‌دانیم جامعه باردار است و باید از او مراقبت کنیم، باید خوب حواسمان را جمع کنیم، چون ما انسان‌های تشکیل دهنده‌ی جامعه هستیم که به مثابه‌ی سلول‌های حیات بخش جامعه، ایفای نقش می‌کنیم و بایستی به این میزانِ اثرپذیری خانواده از جامعه دقت داشته باشیم.
خصوصاً در روابط با جنس مخالف، باید مواظب باشیم فِلَش ارتباطی ما ویروس نداشته باشد و یا سیستم روحی طرف مقابل ویروسی نباشد؛ اگر چنین شود، سیستم روحی شبکه‌ی خانگی هم که بعداً با آن‌ها مرتبط خواهد شد، ویروسی گشته و با شیوع این ویروس خبیث به اجتماع همه را مبتلا خواهد کرد و آن‌وقت می‌شود حکایت دیوانه‌ای که سنگی به چاه می‌اندازد و چهل‌چهل عاقل از بیرون آوردنش درمانده می‌شوند.
قشنگ بود خیلی ممنونم