هفته ی گذشته نشریه چارقد مصاحبه ای با اقای شعرانی داشتند با تیتر «سربازمعلمی که سی سال اضافه خدمت باعث خوشحالی اش شد» این مطلب در خیلی از سایت ها منعکس شد، عده ای منبع را ذکر کردند و عده ای دیگر بدون ذکر منبع مطلب را عینا درج کردند، در بین این بازتاب ها بر خورد کردم به روزنامه ی قدس ، تیتر مطلبش را این گونه زده بود » معلم کوچک ترین مدرسه دنیا در گفتگو با قدس بیان کرد؛ روستایی هستم، حتی در اینترنت !» اولش کمی تعجب کردم چون جمله ی آخر در مصاحبه چارقد ذکر شده بود، مصاحبه را تا انتها خواندم، دیدم این روزنامه فقط با حذف چند سوال و تغییر دادن صورت سوالات عین مصاحبه را در روزنامه شان منتشر کرده، لینک مصاحبه را در اینجا ببینید!
با خود اقای شعرانی که صحبت می کردم ایشان گفتند: «: دو سه روز پیش زنگ زدند و چند تا سئوال پرسیدند. اما الان که مطلب شان را خواندم دیدم همان گفت و گوی شما را گذاشتند…» ایشان در ادامه ذکر کردند که :» این کارشان بی اخلاقی رسانه ایست. سی ان ان برای استفاده از عکس های وبلاگم در گزارش شان دوبار ایمیل زدند و اجازه گرفتند.»
با این حال من در تعجبم چطور یک روزنامه ایی که در سطح کشور منتشر می شود این جرات را به خودش داده! اگر این کار را یک سایت خبری دست چندم انجام داده بود یک چیزی نه یک روزنامه ایی با توزیع کشوری!
کار این روزنامه مصادف شد با زمانی که پهنای سایت تمام شد و بالا نمی آمد، این روزنامه هم وقتی این وضعیت را مناسب دیدند فرصت را غنیمت شمرده و به راحتی از مطالبش بدون ذکر منبع استفاده کرند، من قصد توهین ندارم ولی این کارشان مانند سارقی ست که منتظر فرصت است تا به مقصودش برسد. جالب اینجاست که بعد از انتشار این مصاحبه به نام روزنامه قدس، سه سایت دیگر با منبع قرار دادن روزنامه قدس آن را منتشر کردند. لینک ها را می توانید در اینجا و اینجا و اینجا ببینید.
در دنیای امروز به امثال کار این رونامه نقض حق کپی رایت می گویند که ظاهرا از لحاظ قانونی هیچ جایگاهی در کشور ما ندارد و هنوز که هنوز ست به راحتی افراد از دست رنج دیگران استفاده می کنند بدون اینکه توبیخ شوند.
حق کپی رایت یکی از حقوقی است که در جوامع گذشته وجود نداشته ، زیرا در قدیم مولفین در تالیفات و نوشته های خود، منافع شخصی خود را در نظر نمی گرفتند. اما پس از آن که کتاب، نرم افزار ها، تحقیقات، مقالات ، وسیله ای برای تجارت، شهرت، معامله و تثبیت جایگاه و … گردید، مولف این حق را پیدا کرد که از تالیف خود، در مرحله اول، خودش استفاده کند. و منطقی نیست که شخصی دیگر از اثر و نوشته او به اسم خود استفاده کند. و خیلی ناعادلانه ست که کسی ساعت ها و روزها برای اثرش زحمت بکشید ولی شخص دیگر به راحتی و یک شبه به اسم خودش بزند.
اگر هیچ قانون خاصی و محدودیتی در این مورد وجود نداشته باشد هرج و مرج در دنیای اطلاعات بوجود می آید به طوریکه هر اثر با چندین مولف وجود خواهد!
به نظر من این حق جزو حقوق خصوصی ست که هیچ کس حق تعرض و دستبرد به آن را ندارد.
خبر خوشحال کننده ای بود
این بیانگر رشد چارقد است …. !