چند شب ِ پیش بخاطر ِ «چارقد» سوالاتی درمورد چگونگی کیفیت یک رسانه از شخص متبحر در این زمینه پرسیده بودم. همین که حرف هایشان را شنیدم و بعد به آن فکر کردم دیدم اصلی که به آن اشاره کرد را می توان در همه جای زندگی ادمها هم رعایت کرد. او می گفت ما با دو اصل «نشان دادن» و «حرف زدن» روبه رو هستیم.
همان تمایزی که بین نویسنده و باقی مردم عادی وجود دارد. نویسنده فرق بین «گفتن» و «نشان دادن» را می داند و همین است که او را از مرتبه ی مردم عادی که شبانه روز در حال تأثیر گذاشتن بر همدیگرند و حرف هایشان را «می گویند» بالا می کشد. اگر می خواهیم از سطح کمّی بالاتر بیاییم بهتر است که از «حرف زدن» درباره ی همه چیز به «نشان دادن» حرکت کنیم. با کمک این اصلِ ادبی که : «نشان دادن» است که تأثیر بسیارزیادی روی مخاطب می گذارد نه «حرف زدن».