راستش را بخواهید بعد از مدت‌ها داشتن مصاحبه‌هایی با سوژ‌ه‌های معمولاً تکراری و گاه به کلیشه مبتلا، حالا نشستن و صحبت کردن از شغل و حواشی معلمی در یک عصر بهاری اردیبهشتی خیلی حالم را خوب کرد و البته همه‌ی این خوشی احوال بر می‌گردد به بانوی آرام و معتقدی که در پشت خطوط تلفن، صدا و حرف‌های صمیمی و صادقانه‌اش طعم مهربانی و انسانیت را زنده می‌کند.
«فریده لطفی آوینی» متولد سال ۱۳۵۳ و دبیر کامپیوتر یکی از دبیرستان‌های استان تهران است و حالا ۱۵ سالی می‌شود که هم‌شغل انبیا شده و راستی که اگر شما هم حرف‌ها و عقایدش را بخوانید به خوبی تصدیق می‌کنید که اگر خودش می‌گوید معلم عاشق است نه شاغلاین‌را نه به گزاف که به واقعیت وجودیش می‌گوید.
